Ian. 44 Naronae(?)
|
|
VATINIUS CICERONI SUO S.
|
|
S. v. b. e. e. q. v.
|
5.10a.1.1
|
De Dionysio tuo adhuc nihil extrico, et eo minus quod me
|
|
frigus Dalmaticum, quod illinc eiecit, etiam hic refrigeravit.
|
|
sed tamen non desistam quin illum aliquando eruam. sed
|
|
tamen omnia mi dura imperas. De Catilio nescio quid ad me
|
5
|
scripsisti deprecationis diligentissimae. apage te cum nostro
|
|
Sex. Servilio! nam mehercule ego quoque illum amo. sed
|
|
huiusce modi vos clientis, huius modi causas recipitis?
|
|
hominem unum omnium crudelissimum, qui tot ingenuos,
|
|
matresfamilias, civis Romanos occidit, abripuit, disperdidit,
|
10
|
regiones vastavit? simius, non semissis homo, contra me
|
|
arma tulit et eum bello cepi.
|
|
Sed tamen, mi Cicero, quid facere possum? omnia me-
|
2.1
|
hercule cupio quae tu mi imperas. meam animadversionem
|
|
et supplicium quo usurus eram in eum quem cepissem
|
|
remitto tibi et condono: quid illis respondere possum qui
|
|
sua bona direpta, navis expugnatas, fratres, liberos, parentis
|
5
|
occisos actione expostulant? si mehercules Appi os haberem,
|
|
in cuius locum suffectus sum, tamen hoc sustinere non
|
|
possem. quid ergo est? faciam omnia sedulo quae te sciam
|
|
velle. defenditur a Q. Volusio, tuo discipulo, si forte ea res
|
|
poterit adversarios fugare. in eo maxima spes est.
|
10
|
Nos, si quid erit istic opus, defendes.
|
3.1
|