post prid. Id. Nov. 44
|
|
<CICERO ATTICO SAL.>
|
|
Noli putare pigritia me facere quod non mea manu scribam—
|
16.15.1.1
|
sed mehercule pigritia. nihil enim habeo aliud quod dicam. et
|
|
tamen in tuis quoque epistulis Alexim videor agnoscere. sed ad
|
|
rem venio.
|
|
Ego, si me non improbissime Dolabella tractasset, dubitassem
|
5
|
fortasse utrum remissior essem an summo iure contenderem.
|
|
nunc vero etiam gaudeo mihi causam oblatam in qua et ipse
|
|
sentiat et reliqui omnes me ab illo abalienatum, idque prae me
|
|
feram et quidem me facere et rei publicae causa ut illum oderim,
|
|
quod, cum eam me auctore defendere coepisset, non modo
|
10
|
deseruerit emptus pecunia sed etiam, quantum in ipso fuerit,
|
|
everterit. quod autem quaeris quo modo agi placeat cum dies
|
2.1
|
venerit, primum velim eius modi sit ut non alienum sit me
|
|
Romae esse; de quo ut de ceteris faciam ut tu censueris. de
|
|
summa autem agi prorsus vehementer et severe volo. etsi
|
|
sponsores appellare videtur habere quandam δυσωπίαν, tamen
|
5
|
hoc quale sit consideres velim: possumus enim, ut sponsores
|
|
<non> appellentur, procuratores in ius ducere; neque enim illi
|
|
litem contestabuntur, quo facto non sum nescius sponsores
|
|
liberari. sed et illi turpe arbitror eo nomine quod satis dato
|
|
debeat procuratores eius non dissolvere et nostrae gravitatis ius
|
10
|
nostrum sine summa illius ignominia persequi. de hoc quid
|
|
placeat rescribas velim; nec dubito quin hoc totum lenius
|
|
administraturus sis.
|
|
Redeo ad rem publicam. multa mehercule a te saepe ἐν
|
3.1
|
πολιτικῷ genere prudenter, sed his litteris nihil prudentius.
|
|
quamquam enim †postea† in praesentia belle iste puer retundit
|
|
Antonium, tamen exitum exspectare debemus. at quae contio!
|
|
nam est missa mihi. iurat 'ita sibi parentis honores consequi
|
5
|
liceat' et simul dextram intendit ad statuam. μηδὲ σωθείην ὑπό
|
|
γε τοιούτου! sed, ut scribis, certissimum video esse discrimen
|
|
Cascae nostri tribunatum, de quo quidem ipso dixi Oppio,
|
|
cum me hortaretur ut adulescentem totamque causam manum-
|
|
que veteranorum complecterer, me nullo modo facere posse,
|
10
|
<nisi> mihi exploratum esset eum non modo non inimicum
|
|
tyrannoctonis verum etiam amicum fore. cum ille diceret ita
|
|
futurum, 'quid igitur festinamus?' inquam. 'illi enim mea
|
|
opera ante Kal. Ian. nihil opus est, nos autem eius voluntatem
|
|
ante Id. Dec. pers<pi>ciemus in Casca.' valde mihi adsensus est.
|
15
|
quam ob rem haec quidem hactenus.
|
|
Quod reliquum est, cottidie tabellarios habebis et, ut ego
|
|
arbitror, etiam quid scribas habebis cottidie. Leptae litterarum
|
|
exemplum tibi misi, ex quo mihi videtur Stratyllax ille deiectus
|
|
de gradu. sed tu, cum legeris, existimabis.
|
20
|
Obsignata iam epistula litteras a te et a Sexto accepi. nihil
|
4.1
|
iucundius litteris Sexti, nihil amabilius. nam tuae breves erant
|
|
litterae, priores uberrimae. tu quidem et prudenter et amice
|
|
suades ut in his locis potissimum sim, quoad audiamus haec
|
|
quae commota sunt quorsus evadant.
|
5
|
Sed me, mi Attice, non sane hoc quidem tempore movet res
|
5.1
|
publica, non quo aut sit mihi quicquam carius aut esse debeat,
|
|
sed desperatis etiam Hippocrates vetat adhibere medicinam.
|
|
qua re ista valeant; me res familiaris movet. rem dico? immo
|
|
vero existimatio. cum enim tanta reliqua sint mihi, ne Terentiae
|
5
|
quidem adhuc quod solvam expeditum est. Terentiae dico? scis
|
|
nos pridem iam constituisse Montani nomine HS xxv dissolvere.
|
|
pudentissime hoc Cicero petierat ut fide sua. liberalissime, ut
|
|
tibi quoque placuerat, promiseram Erotique dixeram ut seposi-
|
|
tum haberet. non modo <non fecit> sed iniquissimo faenore
|
10
|
versuram facere Aurelius coactus est. nam de Terentiae nomine
|
|
Tiro ad me scripsit te dicere nummos a Dolabella fore. male
|
|
eum credo intellexisse, si quisquam male intellegit, potius nihil
|
|
intellexisse. tu enim ad me scripsisti Coccei responsum et isdem
|
|
paene verbis Eros.
|
15
|
Veniendum est igitur vel in ipsam flammam. turpius est
|
6.1
|
enim privatim cadere quam publice. itaque ceteris de rebus
|
|
quas ad me suavissime scripsisti perturbato animo non potui,
|
|
ut consueram, rescribere. consenti in hac cura ubi sum, ut me
|
|
expediam; quibus autem rebus, venit quidem mihi in mentem,
|
5
|
sed certi constituere nihil possum prius quam te videro. qui
|
|
minus autem ego istic recte esse possim quam est Marcellus?
|
|
sed non id agitur neque id maxime curo; quid curem vides.
|
|
adsum igitur.
|
|