prid.(?) Id. Nov. 44
|
|
<CICERO ATTICO SAL.>
|
|
Nihil erat plane quod scriberem. nam cum Puteolis essem,
|
16.14.1.1
|
cottidie aliquid novi de Octaviano, multa, etiam falsa, de
|
|
Antonio. ad ea autem quae scripsisti (tris enim acceperam iii
|
|
Id. a te epistulas), valde tibi adsentior, si multum possit
|
|
Octavianus, multo firmius acta tyranni comprobatum iri quam
|
5
|
in Telluris, atque id contra Brutum fore. sin autem vincitur,
|
|
vides intolerabilem Antonium, ut quem velis nescias.
|
|
O Sesti tabellarium hominem nequam! postridie Puteolis
|
2.1
|
Romae se dixit fore. quod me mones ut pedetemptim, ad-
|
|
sentior; etsi aliter cogitabam. nec me Philippus aut Marcellus
|
|
movet. alia enim eorum ratio; et, si non est, tamen videtur. sed
|
|
in isto iuvene, quamquam animi satis, auctoritatis parum est.
|
5
|
tamen vide, si forte in Tusculano recte esse possum, ne id melius
|
|
sit. ero libentius; nihil enim ignorabo. an hoc cum Antonius
|
|
venerit?
|
|
Sed, ut aliud ex alio, mihi non est dubium quin quod Graeci
|
3.1
|
καθῆκον, nos 'officium'. id autem quid dubitas quin etiam in
|
|
rem publicam praeclare caderet? nonne dicimus consulum
|
|
officium, senatus officium, imperatoris officium? praeclare con-
|
|
venit; aut da melius.
|
5
|
Male narras de Nepotis filio. valde mehercule moveor et
|
4.1
|
moleste fero. nescieram omnino esse istum puerum. Caninium
|
|
perdidi, hominem, quod ad me attinet, non ingratum. Atheno-
|
|
dorum nihil est quod hortere; misit enim satis bellum ὑπόμνημα.
|
|
gravedini, quaeso, omni ratione subveni. avi tui pronepos
|
5
|
scribit ad patris mei nepotem se ex Nonis iis quibus nos magna
|
|
gessimus aedem Opis explicaturum, idque ad populum. videbis
|
|
igitur et scribes. Sexti iudicium exspecto.
|
|