M. CICERO L. PLANCO PR. DESIG. SAL.
|
|
Attici nostri te valde studiosum esse cognovi, mei vero ita
|
16.16a.1.1
|
cupidum ut mehercule paucos aeque observantis atque amantis
|
|
me habere existimem. ad paternas enim magnas et veteres et
|
|
iustas necessitudines magnam attulit accessionem tua voluntas
|
|
erga me meaque erga te par atque mutua.
|
5
|
Buthrotia tibi causa ignota non est. egi enim saepe de ea re
|
2.1
|
tecum tibique totam rem demonstravi, quae est acta hoc modo:
|
|
ut primum Buthrotium agrum proscriptum vidimus, com-
|
|
motus Atticus libellum composuit. eum mihi dedit ut darem
|
|
Caesari; eram enim cenaturus apud eum illo die. eum libellum
|
5
|
Caesari dedi. probavit causam, rescripsit Attico aequa eum
|
|
postulare, admonuit tamen ut pecuniam reliquam Buthrotii ad
|
|
diem solverent. Atticus, qui civitatem conservatam cuperet,
|
3.1
|
pecuniam numeravit de suo. quod cum esset factum, adiimus
|
|
ad Caesarem, verba fecimus pro Buthrotiis, liberalissimum
|
|
decretum abstulimus; quod est obsignatum ab amplissimis viris.
|
|
quae cum essent acta, mirari <e>quidem solebam pati Caesarem
|
5
|
convenire eos qui agrum Buthrotium concupissent, neque
|
|
solum pati sed etiam ei negotio te praeficere. itaque et ego cum
|
|
illo locutus sum et saepius quidem, ut etiam accusarer ab eo
|
|
quod parum constantiae suae confiderem, et M. Messallae et
|
|
ipsi Attico dixit ut sine cura esset aperteque ostendebat se
|
10
|
praesentium animos (erat enim popularis, ut noras) offendere
|
|
nolle; cum autem mare transissent, curaturum se ut in alium
|
|
agrum deducerentur.
|
|
Haec illo vivo. post interitum autem Caesaris, ut primum ex
|
4.1
|
senatus consulto causas consules cognoscere instituerunt, haec
|
|
quae supra scripsi ad eos delata sunt. probaverunt causam sine
|
|
ulla dubitatione seque ad te litteras daturos esse dixerunt.
|
|
Ego autem, mi Plance, etsi non dubitabam quin et senatus
|
5
|
consultum et lex et consulum decretum ac litterae apud te
|
|
plurimum auctoritatis haberent teque ipsius Attici causa velle
|
|
intellexeram, tamen hoc pro coniunctione et benevolentia
|
|
nostra mihi sumpsi ut id a te peterem quod tua singularis
|
|
humanitas suavissimique mores a te essent impetraturi. id autem
|
10
|
est ut hoc quod te tua sponte facturum esse certo scio honoris
|
|
nostri causa libenter, prolixe, celeriter facias.
|
|
Mihi nemo est amicior nec iucundior nec carior Attico;
|
5.1
|
cuius antea res solum familiaris agebatur eaque magna, nunc
|
|
accessit etiam existimatio, ut quod consecutus est magna et
|
|
industria et gratia et vivo Caesare et mortuo id te adiuvante
|
|
obtineat. quod si a te erit impetratum, sic velim existimes, me
|
5
|
de tua liberalitate ita interpretaturum ut tuo summo beneficio
|
|
me adfectum iudicem. ego quae te velle quaeque ad te pertinere
|
|
arbitrabor studiose diligenterque curabo. da operam ut valeas.
|
|