M. CICERO L. PLANCO PR. DESIG. SAL.
Attici nostri te valde studiosum esse cognovi, mei vero ita 16.16a.1.1
cupidum ut mehercule paucos aeque observantis atque amantis
me habere existimem. ad paternas enim magnas et veteres et
iustas necessitudines magnam attulit accessionem tua voluntas
erga me meaque erga te par atque mutua. 5
  Buthrotia tibi causa ignota non est. egi enim saepe de ea re 2.1
tecum tibique totam rem demonstravi, quae est acta hoc modo:
ut primum Buthrotium agrum proscriptum vidimus, com-
motus Atticus libellum composuit. eum mihi dedit ut darem
Caesari; eram enim cenaturus apud eum illo die. eum libellum 5
Caesari dedi. probavit causam, rescripsit Attico aequa eum
postulare, admonuit tamen ut pecuniam reliquam Buthrotii ad
diem solverent. Atticus, qui civitatem conservatam cuperet, 3.1
pecuniam numeravit de suo. quod cum esset factum, adiimus
ad Caesarem, verba fecimus pro Buthrotiis, liberalissimum
decretum abstulimus; quod est obsignatum ab amplissimis viris.
quae cum essent acta, mirari <e>quidem solebam pati Caesarem 5
convenire eos qui agrum Buthrotium concupissent, neque
solum pati sed etiam ei negotio te praeficere. itaque et ego cum
illo locutus sum et saepius quidem, ut etiam accusarer ab eo
quod parum constantiae suae confiderem, et M. Messallae et
ipsi Attico dixit ut sine cura esset aperteque ostendebat se 10
praesentium animos (erat enim popularis, ut noras) offendere
nolle; cum autem mare transissent, curaturum se ut in alium
agrum deducerentur.
  Haec illo vivo. post interitum autem Caesaris, ut primum ex 4.1
senatus consulto causas consules cognoscere instituerunt, haec
quae supra scripsi ad eos delata sunt. probaverunt causam sine
ulla dubitatione seque ad te litteras daturos esse dixerunt.
  Ego autem, mi Plance, etsi non dubitabam quin et senatus 5
consultum et lex et consulum decretum ac litterae apud te
plurimum auctoritatis haberent teque ipsius Attici causa velle
intellexeram, tamen hoc pro coniunctione et benevolentia
nostra mihi sumpsi ut id a te peterem quod tua singularis
humanitas suavissimique mores a te essent impetraturi. id autem 10
est ut hoc quod te tua sponte facturum esse certo scio honoris
nostri causa libenter, prolixe, celeriter facias.
  Mihi nemo est amicior nec iucundior nec carior Attico; 5.1
cuius antea res solum familiaris agebatur eaque magna, nunc
accessit etiam existimatio, ut quod consecutus est magna et
industria et gratia et vivo Caesare et mortuo id te adiuvante
obtineat. quod si a te erit impetratum, sic velim existimes, me 5
de tua liberalitate ita interpretaturum ut tuo summo beneficio
me adfectum iudicem. ego quae te velle quaeque ad te pertinere
arbitrabor studiose diligenterque curabo. da operam ut valeas.