Ergo haec exornatio, cui licentiae nomen est, sicuti 4.50.1
demonstravimus, duplici ratione tractabitur: acrimo-
nia, quae si nimium fuerit aspera, mitigabitur laude;
et adsimulatione, <de> qua posterius diximus, quae
non indiget mitigationis, propterea quod imitatur li- 5
centiam et sua spontes<t> ad animum auditoris adcom-
modata.
  Deminutio est, qu<o>m aliquid inesse in nobis aut
in <i>is, quos defendimus, aut natura aut fortuna aut
industria dicemus egregium, quod, ne qua significetur 10
adrogans ostentatio, deminuitur et adtenuatur ora-
tione, hoc modo:
      'Nam hoc pro meo iure, iudices, dico, me labore
    et industria curasse, ut disciplinam militarem non in
    postremis tenerem.' 15
  Hic si quis dixisset: 'Ut optime tenerem,' tametsi
vere dixisset, tamen adrogans visus esset. Nunc et
ad invidiam vitandam et laudem conparandam satis
dictum est.
  Item: 'Utrum igitur avaritiae an egestatis causa acces- 20
    sit ad maleficium? Avaritiae? At largissimus fuit
    in amicos; quod signum liberalitatis est, quae con-
    traria est avaritiae. Egestatis? Huic quidem pater
    —nolo nimium dicere—non tenuissimum patri-
    monium reliquit.' 25
  Hic quoque vitatum est, ne 'magnum' aut 'maxi-
mum' diceretur. Hoc igitur in nostris aut eorum, quos
defendemus, egregiis commodis proferendis observa-
bimus. Nam eiusmodi res et invidiam contrahunt in
vita et odium in oratione, si inconsiderate tractes. 30
Quare quemadmodum ratione in vivendo fugitur in-
vidia, sic in dicendo consilio vitatur odium.