DE IMPERIO CN. POMPEI AD
QVIRITES
ORATIO
  Quamquam mihi semper frequens conspectus vester 1.1
multo iucundissimus, hic autem locus ad agendum amplis-
simus, ad dicendum ornatissimus est visus, Quirites, tamen
hoc aditu laudis qui semper optimo cuique maxime patuit
non mea me voluntas adhuc sed vitae meae rationes ab 5
ineunte aetate susceptae prohibuerunt. Nam cum antea
nondum huius auctoritatem loci attingere auderem statue-
remque nihil huc nisi perfectum ingenio, elaboratum in-
dustria adferri oportere, omne meum tempus amicorum
temporibus transmittendum putavi. Ita neque hic locus 2.1
vacuus fuit umquam ab eis qui vestram causam defenderent
et meus labor in privatorum periculis caste integreque
versatus ex vestro iudicio fructum est amplissimum con-
secutus. Nam cum propter dilationem comitiorum ter 5
praetor primus centuriis cunctis renuntiatus sum, facile
intellexi, Quirites, et quid de me iudicaretis et quid aliis
praescriberetis. Nunc cum et auctoritatis in me tantum
sit quantum vos honoribus mandandis esse voluistis, et ad
agendum facultatis tantum quantum homini vigilanti ex 10
forensi usu prope cotidiana dicendi exercitatio potuit adferre,
certe et, si quid auctoritatis in me est, apud eos utar qui
eam mihi dederunt et, si quid in dicendo consequi possum,
eis ostendam potissimum qui ei quoque rei fructum suo
iudicio tribuendum esse duxerunt. Atque illud in primis 3.1
mihi laetandum iure esse video quod in hac insolita mihi
ex hoc loco ratione dicendi causa talis oblata est in qua
oratio deesse nemini possit. Dicendum est enim de Cn.
Pompei singulari eximiaque virtute; huius autem orationis 5
difficilius est exitum quam principium invenire. Ita mihi
non tam copia quam modus in dicendo quaerendus est.