| At enim vir clarissimus, amantissimus rei publicae, vestris | 51.1 |
| beneficiis amplissimis adfectus, Q. Catulus, itemque summis | |
| ornamentis honoris, fortunae, virtutis, ingeni praeditus, | |
| Q. Hortensius, ab hac ratione dissentiunt. Quorum ego | |
| auctoritatem apud vos multis locis plurimum valuisse et | 5 |
| valere oportere confiteor; sed in hac causa, tametsi co- | |
| gnostis auctoritates contrarias virorum fortissimorum et cla- | |
| rissimorum, tamen omissis auctoritatibus ipsa re ac ratione | |
| exquirere possumus veritatem, atque hoc facilius quod ea | |
| omnia quae a me adhuc dicta sunt idem isti vera esse | 10 |
| concedunt, et necessarium bellum esse et magnum et in uno | |
| Cn. Pompeio summa esse omnia. Quid igitur ait Horten- | 52.1 |
| sius? Si uni omnia tribuenda sint, dignissimum esse | |
| Pompeium, sed ad unum tamen omnia deferri non oportere. | |
| Obsolevit iam ista oratio re multo magis quam verbis | |
| refutata. Nam tu idem, Q. Hortensi, multa pro tua summa | 5 |
| copia ac singulari facultate dicendi et in senatu contra | |
| virum fortem, A. Gabinium, graviter ornateque dixisti, cum | |
| is de uno imperatore contra praedones constituendo legem | |
| promulgasset, et ex hoc ipso loco permulta item contra eam | |
| legem verba fecisti. Quid? tum, per deos immortalis! si | 53.1 |
| plus apud populum Romanum auctoritas tua quam ipsius | |
| populi Romani salus et vera causa valuisset, hodie hanc | |
| gloriam atque hoc orbis terrae imperium teneremus? An | |
| tibi tum imperium hoc esse videbatur cum populi Romani | 5 |
| legati quaestores praetoresque capiebantur, cum ex omnibus | |
| provinciis commeatu et privato et publico prohibebamur, | |
| cum ita clausa nobis erant maria omnia ut neque privatam | |
| rem transmarinam neque publicam iam obire possemus? |