| XX | |
| Hoc pro continuo te, Galle, monemus amore, | 1.20.1 |
| quod tibi ne vacuo defluat ex animo: | |
| saepe imprudenti fortuna occurrit amanti: | |
| crudelis Minyis sic erat Ascanius. | |
| est tibi non infra specie, non nomine dispar, | 5 |
| Theiodamanteo proximus ardor Hylae: | |
| huic tu, sive leges Umbrae rate flumina silvae, | |
| sive Aniena tuos tinxerit unda pedes, | |
| sive Gigantei spatiabere litoris ora, | |
| sive ubicumque vago fluminis hospitio, | 10 |
| Nympharum semper cupidas defende rapinas | |
| (non minor Ausoniis est amor Adryasin); | |
| ne tibi sit duros montes et frigida saxa, | |
| Galle, neque expertos semper adire lacus. | |
| quae miser ignotis error perpessus in oris | 15 |
| Herculis indomito fleverat Ascanio. | |
| namque ferunt olim Pagasae navalibus Argo | |
| egressam longe Phasidos isse viam, | |
| et iam praeteritis labentem Athamantidos undis | |
| Mysorum scopulis applicuisse ratem. | 20 |
| hic manus heroum, placidis ut constitit oris, | |
| mollia composita litora fronde tegit. | |
| at comes invicti iuvenis processerat ultra | |
| raram sepositi quaerere fontis aquam. | |
| hunc duo sectati fratres, Aquilonia proles | 25 |
| (nunc superat Zetes, nunc superat Calais), | |
| oscula suspensis instabant carpere plantis, | |
| oscula et alterna ferre supina fuga. | |
| ille sed extrema pendentes ludit in ala | |
| et volucris ramo summovet insidias. | 30 |
| iam Pandioniae cessit genus Orithyiae: | |
| ah dolor! ibat Hylas, ibat Hamadryasin. | |
| hic erat Arganthi Pege sub vertice montis, | |
| grata domus Nymphis umida Thyniasin, | |
| quam supra nulli pendebant debita curae | 35 |
| roscida desertis poma sub arboribus, | |
| et circum irriguo surgebant lilia prato | |
| candida purpureis mixta papaveribus. | |
| quae modo decerpens tenero pueriliter ungui | |
| proposito florem praetulit officio, | 40 |
| et modo formosis incumbens nescius undis | |
| errorem blandis tardat imaginibus. | |
| tandem haurire parat demissis flumina palmis | |
| innixus dextro plena trahens umero. | |
| cuius ut accensae Dryades candore puellae | 45 |
| miratae solitos destituere choros | |
| prolapsum et leviter facili traxere liquore, | |
| tum sonitum rapto corpore fecit Hylas. | |
| cui procul Alcides ter 'Hyla!' respondet: at illi | |
| nomen ab extremis montibus aura refert. | 50 |
| his, o Galle, tuos monitus servabis amores, | |
| formosum ni vis perdere rursus Hylan. |