| XIV | |
| Non ita Dardanio gavisus, Atrida, triumpho's, | 2.14.1 |
| cum caderent magnae Laomedontis opes; | |
| nec sic errore exacto laetatus Ulixes, | |
| cum tetigit carae litora Dulichiae; | |
| nec sic Electra, salvum cum aspexit Oresten, | 5 |
| cuius falsa tenens fleverat ossa soror; | |
| nec sic, cum incolumem Minois Thesea vidit, | |
| Daedalium lino cui duce rexit iter; | |
| quanta ego praeterita collegi gaudia nocte: | |
| immortalis ero, si altera talis erit. | 10 |
| nec mihi iam fastus opponere quaerit iniquos, | 13 |
| nec mihi ploranti lenta sedere potest; | |
| at dum demissis supplex cervicibus ibam, | 11 |
| dicebar sicco vilior esse lacu. | |
| atque utinam non tam sero mihi nota fuisset | 15 |
| condicio! cineri nunc medicina datur. | |
| ante pedes caecis lucebat semita nobis: | |
| scilicet insano nemo in amore videt. | |
| hoc sensi prodesse magis: contemnite, amantes! | |
| sic hodie veniet, si qua negavit heri. | 20 |
| pulsabant alii frustra dominamque vocabant: | |
| mecum habuit positum lenta puella caput. | |
| haec mihi devictis potior victoria Parthis, | |
| haec spolia, haec reges, haec mihi currus erunt. | |
| magna ego dona tua figam, Cytherea, columna, | 25 |
| taleque sub nostro nomine carmen erit: | |
| has pono ante tuam tibi, diva, propertius aedem | |
| exuvias, tota nocte receptus amans. | |
| nunc a test, mea lux, veniatne ad litora navis | |
| servata, an in mediis sidat onusta vadis. | 30 |
| quod si forte aliqua nobis mutabere culpa, | |
| vestibulum iaceam mortuus ante tuum! |