XXVIC
|
|
Heu, mare per longum mea cogitat ire puella,
|
2.26c.29
|
hanc sequar et fidos una aget aura duos.
|
30
|
unum litus erit sopitis unaque tecto
|
|
arbor, et ex una saepe bibemus aqua;
|
|
et tabula una duos poterit componere amantes,
|
|
prora cubile mihi seu mihi puppis erit.
|
|
omnia perpetiar: saevus licet urgeat Eurus,
|
35
|
velaque in incertum frigidus Auster agat;
|
|
quicumque et venti miserum vexastis Ulixem,
|
|
et Danaûm Euboico litore mille rates;
|
|
et qui movistis duo litora, cum rudis Argus
|
|
dux erat ignoto missa columba mari.
|
40
|
illa meis tantum non umquam desit ocellis,
|
|
incendat navem Iuppiter ipse licet.
|
|
certe isdem nudi pariter iactabimur oris:
|
|
me licet unda ferat, te modo terra tegat.
|
|
sed non Neptunus tanto crudelis amori,
|
45
|
Neptunus fratri par in amore Iovi:
|
|
testis Amymone, latices dum ferret, in arvis
|
|
compressa, et Lernae pulsa tridente palus;
|
|
quam deus amplexus votum persolvit, at illi
|
|
aurea divinas urna profudit aquas.
|
50
|
crudelem et Borean rapta Orithyia negavit:
|
|
hic deus et terras et maria alta domat.
|
|
crede mihi, nobis mitescet Scylla, nec umquam
|
|
alternante vacans vasta Charybdis aqua;
|
|
ipsaque sidera erunt nullis obscura tenebris,
|
55
|
purus et Orion, purus et Haedus erit.
|
|
quod mihi si ponenda tuo sit corpore vita,
|
|
exitus hic nobis non inhonestus erit.
|
|