| II | |
| Carminis interea nostri redeamus in orbem, | 3.2.1 |
| gaudeat ut solito tacta puella sono. | |
| Orphea delenisse feras et concita dicunt | |
| flumina Threicia sustinuisse lyra; | |
| saxa Cithaeronis Thebanam agitata per artem | 5 |
| sponte sua in muri membra coisse ferunt; | |
| quin etiam, Polypheme, fera Galatea sub Aetna | |
| ad tua rorantis carmina flexit equos: | |
| miremur, nobis et Baccho et Apolline dextro, | |
| turba puellarum si mea verba colit? | 10 |
| quod non Taenariis domus est mihi fulta columnis, | |
| nec camera auratas inter eburna trabes, | |
| nec mea Phaeacas aequant pomaria silvas, | |
| non operosa rigat Marcius antra liquor; | |
| at Musae comites et carmina cara legenti, | 15 |
| nec defessa choris Calliopea meis. | |
| fortunata, meo si qua's celebrata libello! | |
| carmina erunt formae tot monumenta tuae. | |
| nam neque pyramidum sumptus ad sidera ducti, | |
| nec Iovis Elei caelum imitata domus, | 20 |
| nec Mausolei dives fortuna sepulcri | |
| mortis ab extrema condicione vacant. | |
| aut illis flamma aut imber subducet honores, | |
| annorum aut tacito pondere victa ruent. | |
| at non ingenio quaesitum nomen ab aevo | 25 |
| excidet: ingenio stat sine morte decus. |