CATILINAE CONIVRATIO
  Omneis homines, qui sese student praestare ceteris 1.1.1
animalibus, summa ope niti decet, ne vitam silentio
transeant veluti pecora, quae natura prona atque ventri
oboedientia finxit. sed nostra omnis vis in animo et 2.1
corpore sita est: animi imperio, corporis servitio ma-
gis utimur; alterum nobis cum dis, alterum cum be-
luis commune est. quo mihi rectius videtur ingeni quam 3.1
virium opibus gloriam quaerere et, quoniam vita ipsa
qua fruimur brevis est, memoriam nostri quam maxume
longam efficere. nam divitiarum et formae gloria fluxa 4.1
atque fragilis est, virtus clara aeternaque habetur.
  Sed diu magnum inter mortalis certamen fuit, vine 5.1
corporis an virtute animi res militaris magis proce-
deret. nam et prius quam incipias consulto, et ubi con- 6.1
sulueris mature facto opus est. ita utrumque per se 7.1
indigens alterum alterius auxilio eget. igitur initio 2.1.1
reges—nam in terris nomen imperi id primum fuit—
divorsi pars ingenium, alii corpus exercebant: etiam
tum vita hominum sine cupiditate agitabatur; sua quoi-
que satis placebant. postea vero quam in Asia Cyrus, 2.1
in Graecia Lacedaemonii et Athenienses coepere urbis
atque nationes subigere, lubidinem dominandi causam
belli habere, maxumam gloriam in maxumo imperio
putare, tum demum periculo atque negotiis conpertum 5
est in bello plurumum ingenium posse. quod si regum 3.1
atque imperatorum animi virtus in pace ita ut in bello
valeret, aequabilius atque constantius sese res humanae
haberent, neque aliud alio ferri neque mutari ac misceri
omnia cerneres. nam imperium facile iis artibus 4.1
retinetur, quibus initio partum est. verum ubi pro labore 5.1
desidia, pro continentia et aequitate lubido atque super-
bia invasere, fortuna simul cum moribus inmutatur. ita 6.1
imperium semper ad optumum quemque a minus bono
transfertur.