BELLVM IVGVRTHINVM
  Falso queritur de natura sua genus humanum, quod 1.1.1
inbecilla atque aevi brevis forte potius quam virtute
regatur. nam contra reputando neque maius aliud neque 2.1
praestabilius invenias magisque naturae industriam ho-
minum quam vim aut tempus deesse. sed dux atque impe- 3.1
rator vitae mortalium animus est. qui ubi ad gloriam
virtutis via grassatur, abunde pollens potensque et cla-
rus est neque fortuna eget, quippe quae probitatem, in-
dustriam aliasque artis bonas neque dare neque eripere 5
quoiquam potest. sin captus pravis cupidinibus ad iner- 4.1
tiam et voluptates corporis pessum datus est, perniciosa
lubidine paulisper usus, ubi per socordiam vires tempus
ingenium diffluxere, naturae infirmitas accusatur: suam
quisque culpam auctores ad negotia transferunt. quod si 5.1
hominibus bonarum rerum tanta cura esset, quanto studio
aliena ac nihil profutura multaque etiam periculosa <ac
perniciosa> petunt, neque regerentur magis quam rege-
rent casus et eo magnitudinis procederent, ubi pro mor- 5
talibus gloria aeterni fierent. nam uti genus hominum 2.1.1
conpositum ex corpore et anima est, ita res cunctae
studiaque omnia nostra corporis alia, alia animi naturam
secuntur. igitur praeclara facies, magnae divitiae, ad 2.1
hoc vis corporis et alia omnia huiusce modi brevi dila-
buntur; at ingeni egregia facinora sicuti anima inmor-
talia sunt. postremo corporis et fortunae bonorum ut 3.1
initium sic finis est, omniaque orta occidunt et aucta
senescunt: animus incorruptus, aeternus, rector humani
generis agit atque habet cuncta neque ipse habetur. quo 4.1
magis pravitas eorum admiranda est, qui, dediti corporis
gaudiis, per luxum et ignaviam aetatem agunt, ceterum
ingenium, quo neque melius neque amplius aliud in na-
tura mortalium est, incultu atque socordia torpescere 5
sinunt, quom praesertim tam multae variaeque sint artes
animi, quibus summa claritudo paratur.