EPISTVLAE AD CAESAREM SENEM
DE RE PVBLICA
  Pro vero antea optinebat regna atque imperia 1.1.1.1
fortunam dono dare, item alia quae per mortaleis avide
cupiuntur, quia et apud indignos saepe erant quasi per
libidinem data neque cuiquam incorrupta perman-
serant. sed res docuit id verum esse, quod in carmini- 2.1
bus Appius ait, fabrum esse suae quemque fortunae,
atque in te maxume, qui tantum alios praegressus es,
ut prius defessi sint homines laudando facta tua quam
tu laude digna faciundo, ceterum ut fabricata sic vir- 3.1
tute parta, quam magna industria haberei decet, ne
incuria deformentur aut conruant infirmata. nemo 4.1
enim alteri imperium volens concedit et, quamvis bo-
nus atque clemens sit, qui plus potest tamen, quia malo
esse licet, formeidatur. id eo evenit, quia plerique re- 5.1
rum potentes pervorse consulunt et eo se munitiores
putant, quo illei quibus imperitant nequiores fuere. at 6.1
contra id eniti decet, cum ipse bonus atque strenuus
sis, uti quam optumis imperites. nam pessumus quis-
que asperrume rectorem patitur. sed tibi hoc gravius 7.1
est, quam ante te omnibus, armis parta componere,
quod bellum aliorum pace mollius gessisti. ad hoc vic- 8.1
tores praedam petunt, victi cives sunt. inter has diffi-
cultates evadendum est tibi atque in posterum firmanda
res publica non armis modo neque advorsum hostis,
sed, quod multo multoque asperius est, pacis bonis 5
artibus. ergo omnes magna mediocri sapientia res huc 9.1
vocat, quae quisque optima potest, utei dicant. ac mihi 10.1
sic videtur: qualeicumque modo tu victoriam compo-
suereis, ita alia omnia futura.