| Hostem adversum deprimere strenuo homini haud | 2.7.1.1 |
| difficilest: occulta pericula neque facere neque vitare | |
| bonis in promptu est. igitur, ubi eos in civitatem ad- | 2.1 |
| duxeris, quoniam quidem renovata plebs erit, in ea re | |
| maxume animum exerceto, ut colantur boni mores, con- | |
| cordia inter veteres et novos coalescat. sed multo maxu- | 3.1 |
| mum bonum patriae civibus, tibi liberis, postremo | |
| humanae genti pepereris, si studium pecuniae aut | |
| sustuleris aut, quoad res feret, minueris. aliter neque | |
| privata res neque publica neque domi neque militiae | 5 |
| regi potest. nam ubi cupido divitiarum invasit, neque | 4.1 |
| disciplina neque artes bonae neque ingenium ullum | |
| satis pollet, quin animus magis aut minus mature, | |
| postremo tamen succumbat. saepe iam audivi, qui reges, | 5.1 |
| quae civitates et nationes per opulentiam magna im- | |
| peria amiserint, quae per virtutem inopes ceperant: id | |
| adeo haud mirandum est. nam ubi bonus deteriorem | 6.1 |
| divitiis magis clarum magisque acceptum videt, primo | |
| aestuat multaque in pectore volvit: sed ubi gloria | |
| honorem, magis in dies virtutem opulentia vincit, animus | |
| ad voluptatem a vero deficit. quippe gloria industria | 7.1 |
| alitur, ubi eam dempseris, ipsa per se virtus amara | |
| atque aspera est. postremo ubi divitiae clarae haben- | 8.1 |
| tur, ibi omnia bona vilia sunt, fides probitas pudor | |
| pudicitia. nam ad virtutem una ardua via est, ad pecu- | 9.1 |
| niam qua cuique lubet nititur: et malis et bonis rebus | |
| ea creatur. ergo in primis auctoritatem pecuniae de- | 10.1 |
| mito. neque de capite neque de honore ex copiis quis- | |
| quam magis aut minus iudicaverit, sicut neque praetor | |
| neque consul ex opulentia verum ex dignitate creetur. | |
| sed de magistratu facile populi iudicium fit: iudices a | 11.1 |
| paucis probari regnum est, ex pecunia legi inhonestum. | |
| quare omnes primae classis iudicare placet, sed numero | |
| plures quam iudicant. neque Rhodios neque alias civi- | 12.1 |
| tates unquam iudiciorum suorum paenituit, ubi pro- | |
| miscue dives et pauper, ut cuique fors tulit, de maximis | |
| rebus iuxta ac de minimis disceptat. |