De bello satis dictum. de pace firmanda quoniam
|
1.5.1.1
|
tuque et omnes tui agitatis, primum id, quaeso, con-
|
|
sidera, quale sit de quo consultas: ita bonis malisque
|
|
dimotis patenti via ad verum perges. ego sic existimo:
|
2.1
|
quoniam orta omnia intereunt, qua tempestate urbi Ro-
|
|
manae fatum excidii adventarit, civis cum civibus ma-
|
|
nus conserturos, ita defessos et exsanguis regi aut na-
|
|
tioni praedae futuros. aliter non orbis terrarum neque
|
5
|
cunctae gentes conglobatae movere aut contundere
|
|
queunt hoc imperium. firmanda igitur sunt vel con-
|
3.1
|
cordiae bona et discordiae mala expellenda. id ita eve-
|
4.1
|
niet, si sumptuum et rapinarum licentiam dempseris,
|
|
non ad vetera instituta revocans, quae iam pridem cor-
|
|
ruptis moribus ludibrio sunt, sed si suam quoique rem
|
|
familiarem finem sumptuum statueris: quoniam is in-
|
5.1
|
cessit mos, ut homines adulescentuli sua atque aliena
|
|
consumere, nihil libidinei atque aliis rogantibus dene-
|
|
gare pulcherrimum putent, eam virtutem et magnitudi-
|
|
nem animi, pudorem atque modestiam pro socordia
|
5
|
aestiment. ergo animus ferox prava via ingressus, ubi
|
6.1
|
consueta non suppetunt, fertur accensus in socios modo
|
|
modo in civis, movet composita et res novas veteribus
|
|
nec<lectis> conquirit. quare tollendus est fenerator in
|
7.1
|
posterum, uti suas quisque res curemus. ea vera atque
|
8.1
|
simplex via est, magistratum populo, non creditori ge-
|
|
rere et magnitudinem animi in addendo, non demendo
|
|
rei publicae ostendere.
|
|