De bello satis dictum. de pace firmanda quoniam 1.5.1.1
tuque et omnes tui agitatis, primum id, quaeso, con-
sidera, quale sit de quo consultas: ita bonis malisque
dimotis patenti via ad verum perges. ego sic existimo: 2.1
quoniam orta omnia intereunt, qua tempestate urbi Ro-
manae fatum excidii adventarit, civis cum civibus ma-
nus conserturos, ita defessos et exsanguis regi aut na-
tioni praedae futuros. aliter non orbis terrarum neque 5
cunctae gentes conglobatae movere aut contundere
queunt hoc imperium. firmanda igitur sunt vel con- 3.1
cordiae bona et discordiae mala expellenda. id ita eve- 4.1
niet, si sumptuum et rapinarum licentiam dempseris,
non ad vetera instituta revocans, quae iam pridem cor-
ruptis moribus ludibrio sunt, sed si suam quoique rem
familiarem finem sumptuum statueris: quoniam is in- 5.1
cessit mos, ut homines adulescentuli sua atque aliena
consumere, nihil libidinei atque aliis rogantibus dene-
gare pulcherrimum putent, eam virtutem et magnitudi-
nem animi, pudorem atque modestiam pro socordia 5
aestiment. ergo animus ferox prava via ingressus, ubi 6.1
consueta non suppetunt, fertur accensus in socios modo
modo in civis, movet composita et res novas veteribus
nec<lectis> conquirit. quare tollendus est fenerator in 7.1
posterum, uti suas quisque res curemus. ea vera atque 8.1
simplex via est, magistratum populo, non creditori ge-
rere et magnitudinem animi in addendo, non demendo
rei publicae ostendere.