| Scio ego, quam difficile atque asperum factu sit | 2.1.1.1 |
| consilium dare regi aut imperatori, postremo quoiquam | |
| mortali, quoius opes in excelso sunt, quippe cum et | |
| illis consultorum copiae adsint neque de futuro quis- | |
| quam satis callidus satisque prudens sit. quin etiam | 2.1 |
| saepe prava magis quam bona consilia prospere eve- | |
| niunt, quia plerasque res fortuna ex libidine sua agitat. | |
| sed mihi studium fuit adulescentulo rem publicam ca- | 3.1 |
| pessere, atque in ea cognoscenda multam magnamque | |
| curam habui: non ita ut magistratum modo caperem, | |
| quem multi malis artibus adepti erant, sed etiam ut | |
| rem publicam domi militiaeque quantumque armis viris | 5 |
| opulentia posset cognitum habuerim. itaque mihi multa | 4.1 |
| cum animo agitanti consilium fuit famam modestiam- | |
| que meam post tuam dignitatem haberei et quoius rei | |
| lubet periculum facere, dum quid tibi ex eo gloriae | |
| acciderit. idque non temere neque ex fortuna tua de- | 5.1 |
| crevi, sed quia in te praeter ceteras artem unam egregie | |
| mirabilem comperi, semper tibi maiorem in adversis | |
| quam in secundis rebus animum esse. sed per ceteros | 6.1 |
| mortalis illa res clarior est, quod prius defessi sunt ho- | |
| mines laudando atque admirando munificentiam tuam, | |
| quam tu [in] faciundo quae gloria digna essent. |