II
|
|
Adde merum vinoque novos conpesce dolores,
|
1.2.1
|
Occupet ut fessi lumina victa sopor,
|
|
Neu quisquam multo percussum tempora baccho
|
|
Excitet, infelix dum requiescit amor.
|
|
Nam posita est nostrae custodia saeva puellae,
|
5
|
Clauditur et dura ianua firma sera.
|
|
Ianua difficilis domini, te verberet imber,
|
|
Te Iovis imperio fulmina missa petant.
|
|
Ianua, iam pateas uni mihi, victa querelis,
|
|
Neu furtim verso cardine aperta sones.
|
10
|
Et mala siqua tibi dixit dementia nostra,
|
|
Ignoscas: capiti sint precor illa meo.
|
|
Te meminisse decet, quae plurima voce peregi
|
|
Supplice, cum posti florida serta darem.
|
|
Tu quoque ne timide custodes, Delia, falle,
|
15
|
Audendum est: fortes adiuvat ipsa Venus.
|
|
Illa favet, seu quis iuvenis nova limina temptat,
|
|
Seu reserat fixo dente puella fores;
|
|
Illa docet molli furtim derepere lecto,
|
|
Illa pedem nullo ponere posse sono,
|
20
|
Illa viro coram nutus conferre loquaces
|
|
Blandaque conpositis abdere verba notis.
|
|
Nec docet hoc omnes, sed quos nec inertia tardat
|
|
Nec vetat obscura surgere nocte timor.
|
|
En ego cum tenebris tota vagor anxius urbe,
|
25
|
* * *
|
|
Nec sinit occurrat quisquam, qui corpora ferro
|
|
Volneret aut rapta praemia veste petat.
|
|
Quisquis amore tenetur, eat tutusque sacerque
|
|
Qualibet: insidias non timuisse decet.
|
30
|
Non mihi pigra nocent hibernae frigora noctis,
|
|
Non mihi, cum multa decidit imber aqua.
|
|
Non labor hic laedit, reseret modo Delia postes
|
|
Et vocet ad digiti me taciturna sonum.
|
|
Parcite luminibus, seu vir seu femina fiat
|
35
|
Obvia: celari volt sua furta Venus.
|
|
Neu strepitu terrete pedum neu quaerite nomen
|
|
Neu prope fulgenti lumina ferte face.
|
|
Siquis et inprudens adspexerit, occulat ille
|
|
Perque deos omnes se meminisse neget:
|
40
|
Nam fuerit quicumque loquax, is sanguine natam,
|
|
Is Venerem e rapido sentiet esse mari.
|
|
Nec tamen huic credet coniunx tuus, ut mihi verax
|
|
Pollicita est magico saga ministerio.
|
|
Hanc ego de caelo ducentem sidera vidi,
|
45
|
Fluminis haec rapidi carmine vertit iter,
|
|
Haec cantu finditque solum Manesque sepulcris
|
|
Elicit et tepido devocat ossa rogo;
|
|
Iam tenet infernas magico stridore catervas,
|
|
Iam iubet adspersas lacte referre pedem.
|
50
|
Cum libet, haec tristi depellit nubila caelo,
|
|
Cum libet, aestivo convocat orbe nives.
|
|
Sola tenere malas Medeae dicitur herbas,
|
|
Sola feros Hecates perdomuisse canes.
|
|
Haec mihi conposuit cantus, quis fallere posses:
|
55
|
Ter cane, ter dictis despue carminibus.
|
|
Ille nihil poterit de nobis credere cuiquam,
|
|
Non sibi, si in molli viderit ipse toro.
|
|
Tu tamen abstineas aliis: nam cetera cernet
|
|
Omnia, de me uno sentiet ipse nihil.
|
60
|
Quid, credam? nempe haec eadem se dixit amores
|
|
Cantibus aut herbis solvere posse meos,
|
|
Et me lustravit taedis, et nocte serena
|
|
Concidit ad magicos hostia pulla deos.
|
|
Non ego, totus abesset amor, sed mutuus esset,
|
65
|
Orabam, nec te posse carere velim.
|
|
Ferreus ille fuit, qui, te cum posset habere,
|
|
Maluerit praedas stultus et arma sequi.
|
|
Ille licet Cilicum victas agat ante catervas,
|
|
Ponat et in capto Martia castra solo,
|
70
|
Totus et argento contextus, totus et auro
|
|
Insideat celeri conspiciendus equo,
|
|
Ipse boves mea si tecum modo Delia possim
|
|
Iungere et in solito pascere monte pecus,
|
|
Et te, dum liceat, teneris retinere lacertis,
|
75
|
Mollis et inculta sit mihi somnus humo.
|
|
Quid Tyrio recubare toro sine amore secundo
|
|
Prodest, cum fletu nox vigilanda venit?
|
|
Nam neque tum plumae nec stragula picta soporem
|
|
Nec sonitus placidae ducere posset aquae.
|
80
|
Num Veneris magnae violavi numina verbo,
|
|
Et mea nunc poenas inpia lingua luit?
|
|
Num feror incestus sedes adiisse deorum
|
|
Sertaque de sanctis deripuisse focis?
|
|
Non ego, si merui, dubitem procumbere templis
|
85
|
Et dare sacratis oscula liminibus,
|
|
Non ego tellurem genibus perrepere supplex
|
|
Et miserum sancto tundere poste caput.
|
|
At tu, qui laetus rides mala nostra, caveto
|
|
Mox tibi: non uni saeviet usque deus.
|
90
|
Vidi ego, qui iuvenum miseros lusisset amores,
|
|
Post Veneris vinclis subdere colla senem
|
|
Et sibi blanditias tremula conponere voce
|
|
Et manibus canas fingere velle comas,
|
|
Stare nec ante fores puduit caraeve puellae
|
95
|
Ancillam medio detinuisse foro.
|
|
Hunc puer, hunc iuvenis turba circumterit arta,
|
|
Despuit in molles et sibi quisque sinus.
|
|
At mihi parce, Venus: semper tibi dedita servit
|
|
Mens mea: quid messes uris acerba tuas?
|
100
|