quare qui ad consuetudinem nos vocant, si ad rectam, seque- 9.18.1
mur: in eo quoque enim est analogia; si ad eam invitant quae est
depravata, ni[c]hilo magis sequemur, nisi cum erit necesse, [se]quam
in ceteris rebus mala exempla: nam ea quoque, cum aliqua vis urget,
inviti sequemur. 5
  neque enim Lysippus artificum priorum potius <secutus> est
vitiosa quam artem; sic populus facere debet, etiam singuli, sine
offensione quod fiat populi. qui amissa <non> modo qu<a>erant, sed 19.1
etiam quod indicium dent, idem, ex sermone si quid deperiit, non
modo ni[c]hil impendunt ut requirant, sed etiam contra indices re-
pugnant ne restitua[n]tur? verbum quod novom et ratione introduc- 20.1
tum quo minus [ut] recipiamus, vitare non debemus.
  nam ad usum in vestimentis aedificiis sup[p]ellectili[s] novi-
tati non impedit vetus consuetudo: quem enim amor assuetudinis po-
tius in pannis possessorem retinet quam ad nova vestimenta traducit? 5
  an non s<a>epe veteres leges abrogatae novis cedunt?
  nonne inusitatis formis vasorum recentibus e Graecia adlatis 21.1
obliteratae antiquae consuetudinis sinorum et capu[l]larum species?
his formis vocabulorum incontaminati<s> uti nol[l]ent quas docu<e>rit
[o]ratio propter consuetudinem veterem? et tantum inter duos sensus
interesse volunt, ut oculis semper aliquas figuras supellectilis novas 5
conquirant, contra auris expertis velint esse?
  quotus quisque iam servos habet priscis nominibus? quae 22.1
mulier suum instrumentum vestis atque auri veteribus vocabulis ap-
pellat? sed indoctis non tam irascendum quam huiusce pravitatis
patronis. si enim usquequaque no[me]n esset analogia, tum sequeba- 23.1
tur, ut in verbis quoque non esset, non, cum esset usquequaque, ut
est, non esse in verbis.