Sanguinem incisa uena mitti nouum non est: sed nullum 2.10.1.1
paene esse morbum, in quo non mittatur, nouum est. Item mitti iunio-
ribus feminis uterum non gerentibus uetus est: in pueris uero idem
experiri et in senioribus et in grauidis quoque mulieribus uetus non
est: siquidem antiqui primam ultimamque aetatem sustinere non 5
posse hoc auxilii genus iudicabant, persuaserantque sibi mulierem
grauidam, quae ita curata esset, abortum esse facturam. Postea uero 2.1
usus ostendit nihil in his esse perpetuum, aliasque potius obserua-
tiones adhibendas esse, ad quas derigi curantis consilium debeat. In-
terest enim, non quae aetas sit, neque quid in corpore intus geratur,
sed quae uires sint. Ergo si iuuenis inbecillus est, aut si mulier, quae 5
grauida non est, parum ualet, male sanguis emittitur: emoritur enim
uis, si qua supererat, hoc modo erepta. At firmus puer et robustus 3.1
senex et grauida mulier ualens tuto curatur. Maxime tamen in his
medicus inperitus falli potest, quia fere minus roboris illis aetatibus
subest; mulierique praegnati, post curationem quoque, uiribus opus
est, non tantum ad se, sed etiam ad partum sustinendum. Non quic- 4.1
quid autem intentionem animi et prudentiam exigit protinus facien-
dum est, cum praecipua in hoc ars sit, quae non annos numeret, ne-
que conceptionem solam uideat, sed uires aestimet, et eo colligat, pos-
sit necne superesse, quod uel puerum uel senem uel in una muliere duo 5
corpora simul sustineat. Interest etiam inter ualens corpus et obesum, 5.1
inter tenue et infirmum: tenuioribus magis sanguis, plenioribus ma-
gis caro abundat. Facilius itaque illi detractionem eiusmodi sustinent:
celeriusque ea, si nimium est pinguis, aliquis adfligitur; ideoque uis
corporis melius ex uenis quam ex ipsa specie aestimatur. Neque solum 5
haec consideranda sunt, sed etiam morbi genus quod sit, utrum su-
perans an deficiens materia laeserit, corruptum corpus sit an integrum.
Nam si materia uel deest uel integra est, istud alienum est: at si uel 6.1
copia sui male habet, uel corrupta est, nullo modo melius succurri-
tur. Ergo uehemens febris, ubi rubet corpus, uenaeque plenae tument,
sanguinis detractionem requirit; item uiscerum morbi, neruorum et
resolutio et rigor et distentio, quicquid denique fauces difficultate 5
spiritus strangulat, quicquid supprimit subito uocem, quisquis in-
tolerabilis dolor est, et quacumque de causa ruptum aliquid intus at-
que collisum est; item malus corporis habitus omnesque acuti morbi, 7.1
qui modo, ut supra dixi, non infirmitate sed onere nocent. Fieri
tamen potest, ut morbus quidem id desideret, corpus autem uix pati
posse uideatur: sed <si> nullum tamen appare<a>t aliud auxilium,
periturusque sit qui laborat, nisi temeraria quoque uia fuerit adiu- 5
tus, in hoc statu boni medici est ostendere, quam nulla spes sit sine
sanguinis detractione, faterique, quantus in hac ipsa metus sit, et
tum demum, si exigetur, sanguinem mittere. De quo dubitari in eius- 8.1
modi re non oportet: satius est enim anceps auxilium experiri quam
nullum; idque maxime fieri debet, ubi nerui resoluti sunt; ubi su-
bito aliquis ommutuit; ubi angina strangulatur; ubi prioris febris
accessio paene confecit, paremque subsequi uerisimile est neque eam 5
uidentur sustinere aegri uires posse. Cum sit autem minime crudo 9.1
sanguis mittendus, tamen ne id quidem perpetuum est: neque enim
semper concoctionem res expectat. Ergo si ex superiore parte ali-
quis decidit, si contusus est, si ex aliquo subito casu sanguinem uomit,
quamuis paulo ante sumpsit cibum, tamen protinus ei demenda ma- 5
teria est, ne, si subsederit, corpus adfligat; idemque etiam in aliis
casibus repentinis, qui strangulabunt, dictum erit. At si morbi ratio 10.1
patietur, tum demum nulla cruditatis suspicione remanente id fiet;
ideoque ei rei uidetur aptissimus aduersae ualetudinis dies secundus
aut tertius. Sed ut aliquando etiam primo die sanguinem mittere ne-
cesse est, sic numquam utile post diem quartum est, cum iam spatio 5
ipsa materia et exhausta est et corpus conr<u>pit, ut detractio inbecillum
id facere possit, non possit integrum. Quod si uehemens febris urget, 11.1
in ipso impetu eius sanguinem mittere hominem iugulare est; expec-
tanda ergo remissio est: si non decrescit, sed crescere desiit, neque spe-
ratur remissio, tum quoque, quamuis peior, sola tamen occasio non
omittenda est. Fere etiam ista medicina, ubi necessaria est, in biduum 12.1
diuidenda est: satius est enim in primo leuare aegrum, deinde perpur-
gare, quam simul omni <ui> effusa fortasse praecipitare. Quod si in
pure quoque aquaque, quae inter cutem est, ita respondet, quanto ma-
gis necesse est in sanguine respondeat. Mitti uero is debet, si totius 5
corporis causa fit, ex brachio; si partis alicuius, ex ea ipsa parte aut
certe quam proxima, quia non ubique mitti potest, sed in temporibus,
in brachiis, iuxta talos. Neque ignoro quosdam dicere quam longissime 13.1
sanguinem inde, ubi laedit, esse mittendum: sic enim auerti materiae
cursum: at illo modo in id ipsum, quod grauat, euocari. Sed id falsum
est: proximum enim locum primum exhaurit, ex ulterioribus autem
eatenus sanguis sequitur, quatenus emittitur; ubi is suppressus est, 5
quia non trahitur, ne uenit quidem. Videtur tamen usus ipse docuisse, 14.1
si caput fractum est, ex brachio potius sanguinem esse mittendum; si
quod in umero uitium est, ex altero brachio: credo quia, si quid parum
cesserit, opportuniores hic eae partes iniuriae sunt, quae iam male ha-
bent. Auertitur quoque interdum sanguis, ubi alia parte prorumpens 5
alia emittitur. Desinit enim fluere qua nolumus, inde obiectis quae
prohibeant, alia dato itinere. Mittere autem sanguinem cum sit expe- 15.1
ditissimum usum habenti, tum ignaro difficillimum est: iuncta enim
est uenae arteria, his nerui. Ita, si neruum scalpellus attingit, sequi-
tur neruorum distentio, eaque hominem crudeliter consumit. At arteria
incisa neque coit neque sanescit; interdum etiam, ut sanguis uehemen- 5
ter erumpat, efficit. Ipsius quoque uenae, si forte praecisa est, capita 16.1
comprimuntur, neque sanguinem emittunt. At si timide scalpellus
demittitur, summam cutem lacerat neque uenam incidit: nonnum-
quam <etiam> ea latet neque facile reperitur. Ita multae res id diffi-
cile inscio faciunt, quod perito facillimum est. Incidenda ad medium 5
uena est. Ex qua cum sanguis erumpit, colorem eius habitumque
oportet attendere. Nam si is crassus et niger est, uitiosus est, ideoque 17.1
utiliter effunditur: si rubet et perlucet, integer est; eaque missio san-
guinis adeo non prodest, ut etiam noceat; protinusque is supprimendus
est. Sed id euenire non potest sub eo medico, qui scit, ex quali corpore
sanguis mittendus sit. Illud magis fieri solet, ut aeque niger adsidue 18.1
ac primo die profluat; quod quamuis ita est, tamen si iam satis fluxit,
supprimendus est, semperque ante finis faciendus est, quam anima de-
ficiat, deligandumque brachium superinposito expresso ex aqua fri-
gida penicillo, et postero die auerso medio digito uena ferienda, ut re- 5
cens coitus eius resoluatur iterumque sanguinem fundat. Siue autem 19.1
primo siue secundo die sanguis, qui crassus et niger initio fluxerat,
et rubere et perlucere coepit, satis materiae detractum est, atque quod
superest sincerum est; ideoque protinus brachium deligandum haben-
dumque ita est, donec ualens cicatricula sit; quae celerrime in uena 5
confirmatur.