Inpetiginis uero species sunt quattuor. Minime mala est, quae 5.28.17a.1
similitudinem scabie repraesentat: nam et rubet <et> durior est et ex-
ulcerata est et roditur. Distat autem ab ea, quod magis exulcerata est
et uaris similis pusulas habet; uidenturque esse in ea quasi bullulae
quaedam, ex quibus interposito tempore squamulae resoluuntur; cer- 5
tioribus<que> hoc temporibus reuertitur. Alterum genus peius est, 17b.1
simile papulae fere, sed asperius rubicundiusque; figuras uarias habet;
squamulae ex summa cute discedunt; ros<i>o maior est; celerius et latius
procedit certioribusque etiamnum quam prior temporibus et fit et
desinit: rubrica cognominat<ur>. Tertia etiannum deterior est: nam 5
et crassior est et durior et magis tumet; in summa cute finditur et
uehementius roditur. Ipsa quoque squamosa sed nigra; proceditque et
late nec tarde; et minus errat in temporibus, quibus aut oritur aut
desinit neque ex toto tollitur: nigrae cognomen est. Quartum genus 17c.1
est, quod curationem omnino non recipit, distans colore: nam sub-
albidum est et recenti cicatrici simile; squamulasque habet <pallidas,
quasdam subalbidas>, quasdam lenticulae similes, quibus dempti<s>
nonnumquam profluit sanguis. Alioqui uero umor eius albidus est, 5
cutis dura atque fissa est; proceditque latius. Haec uero omnia genera
maxime oriuntur in pedibus et manibus; atque ungues quoque in-
festant. Medicamentum non aliud ualentius est quam quod ad scabiem
quoque pertinere sub auctore Protarcho retuli. Sarapion autem
nitri P. #¹¹¹⁴ II, sulpuris P. #¹¹¹⁴ IIII excipiebat resina copiosa, eaque ute- 10
batur.