XIII
|
|
Ille et nefasto te posuit die,
|
2.13.1
|
quicumque primum, et sacrilega manu
|
|
produxit, arbos, in nepotum
|
|
perniciem opprobriumque pagi;
|
|
illum et parentis crediderim sui
|
5
|
fregisse cervicem et penetralia
|
|
sparsisse nocturno cruore
|
|
hospitis; ille venena Colcha
|
|
et quidquid usquam concipitur nefas
|
|
tractavit, agro qui statuit meo
|
10
|
te, triste lignum, te caducum
|
|
in domini caput inmerentis.
|
|
quid quisque vitet, numquam homini satis
|
|
cautum est in horas. navita Bosphorum
|
|
Poenus perhorrescit neque ultra
|
15
|
caeca timet aliunde fata,
|
|
miles sagittas et celerem fugam
|
|
Parthi, catenas Parthus et Italum
|
|
robur: sed inprovisa leti
|
|
vis rapuit rapietque gentis.
|
20
|
quam paene furvae regna Proserpinae
|
|
et iudicantem vidimus Aeacum
|
|
sedesque discretas piorum et
|
|
Aeoliis fidibus querentem
|
|
Sappho puellis de popularibus,
|
25
|
et te sonantem plenius aureo,
|
|
Alcaee, plectro dura navis,
|
|
dura fugae mala, dura belli.
|
|
utrumque sacro digna silentio
|
|
mirantur umbrae dicere, sed magis
|
30
|
pugnas et exactos tyrannos
|
|
densum umeris bibit aure volgus.
|
|
quid mirum, ubi illis carminibus stupens
|
|
demittit atras belua centiceps
|
|
auris et intorti capillis
|
35
|
Eumenidum recreantur angues?
|
|
quin et Prometheus et Pelopis parens
|
|
dulci laborem decipitur sono
|
|
nec curat Orion leones
|
|
aut timidos agitare lyncas.
|
40
|