| V | |
| Egressum magna me accepit Aricia Roma | 1.5.1 |
| hospitio modico; rhetor comes Heliodorus, | |
| Graecorum longe doctissimus; inde Forum Appi | |
| differtum nautis cauponibus atque malignis. | |
| hoc iter ignavi divisimus, altius ac nos | 5 |
| praecinctis unum: minus est gravis Appia tardis. | |
| hic ego propter aquam, quod erat deterrima, ventri | |
| indico bellum, cenantis haud animo aequo | |
| exspectans comites. iam nox inducere terris | |
| umbras et caelo diffundere signa parabat: | 10 |
| tum pueri nautis, pueris convicia nautae | |
| ingerere: 'huc adpelle'; 'trecentos inseris'; 'ohe, | |
| iam satis est.' dum aes exigitur, dum mula ligatur, | |
| tota abit hora. mali culices ranaeque palustres | |
| avertunt somnos; absentem cantat amicam | 15 |
| multa prolutus vappa nauta atque viator | |
| certatim; tandem fessus dormire viator | |
| incipit ac missae pastum retinacula mulae | |
| nauta piger saxo religat stertitque supinus. | |
| iamque dies aderat, nil cum procedere lintrem | 20 |
| sentimus, donec cerebrosus prosilit unus | |
| ac mulae nautaeque caput lumbosque saligno | |
| fuste dolat: quarta vix demum exponimur hora. | |
| ora manusque tua lavimus, Feronia, lympha. | |
| milia tum pransi tria repimus atque subimus | 25 |
| inpositum saxis late candentibus Anxur. | |
| huc venturus erat Maecenas optimus atque | |
| Cocceius, missi magnis de rebus uterque | |
| legati, aversos soliti conponere amicos. | |
| hic oculis ego nigra meis collyria lippus | 30 |
| inlinere. interea Maecenas advenit atque | |
| Cocceius Capitoque simul Fonteius, ad unguem | |
| factus homo, Antoni, non ut magis alter, amicus. | |
| Fundos Aufidio Lusco praetore libenter | |
| linquimus, insani ridentes praemia scribae, | 35 |
| praetextam et latum clavum prunaeque vatillum. | |
| in Mamurrarum lassi deinde urbe manemus, | |
| Murena praebente domum, Capitone culinam. | |
| postera lux oritur multo gratissima; namque | |
| Plotius et Varius Sinuessae Vergiliusque | 40 |
| occurrunt, animae, qualis neque candidiores | |
| terra tulit neque quis me sit devinctior alter. | |
| o qui conplexus et gaudia quanta fuerunt. | |
| nil ego contulerim iucundo sanus amico. | |
| proxima Campano ponti quae villula, tectum | 45 |
| praebuit et parochi, quae debent, ligna salemque. | |
| hinc muli Capuae clitellas tempore ponunt. | |
| lusum it Maecenas, dormitum ego Vergiliusque; | |
| namque pila lippis inimicum et ludere crudis. | |
| hinc nos Coccei recipit plenissima villa, | 50 |
| quae super est Caudi cauponas. nunc mihi paucis | |
| Sarmenti scurrae pugnam Messique Cicirri, | |
| Musa, velim memores et quo patre natus uterque | |
| contulerit litis. Messi clarum genus Osci; | |
| Sarmenti domina exstat: ab his maioribus orti | 55 |
| ad pugnam venere. prior Sarmentus 'equi te | |
| esse feri similem dico.' ridemus, et ipse | |
| Messius 'accipio,' caput et movet. 'o tua cornu | |
| ni foret exsecto frons,' inquit, 'quid faceres, cum | |
| sic mutilus minitaris?' at illi foeda cicatrix | 60 |
| saetosam laevi frontem turpaverat oris. | |
| Campanum in morbum, in faciem permulta iocatus, | |
| pastorem saltaret uti Cyclopa rogabat: | |
| nil illi larva aut tragicis opus esse cothurnis. | |
| multa Cicirrus ad haec: donasset iamne catenam | 65 |
| ex voto Laribus, quaerebat; scriba quod esset, | |
| nilo deterius dominae ius esse; rogabat | |
| denique, cur umquam fugisset, cui satis una | |
| farris libra foret, gracili sic tamque pusillo. | |
| prorsus iucunde cenam producimus illam. | 70 |
| tendimus hinc recta Beneventum, ubi sedulus hospes | |
| paene macros arsit dum turdos versat in igni. | |
| nam vaga per veterem dilapso flamma culinam | |
| Volcano summum properabat lambere tectum. | |
| convivas avidos cenam servosque timentis | 75 |
| tum rapere atque omnis restinguere velle videres. | |
| incipit ex illo montis Apulia notos | |
| ostentare mihi, quos torret Atabulus et quos | |
| nunquam erepsemus, nisi nos vicina Trivici | |
| villa recepisset lacrimoso non sine fumo, | 80 |
| udos cum foliis ramos urente camino. | |
| hic ego mendacem stultissimus usque puellam | |
| ad mediam noctem exspecto; somnus tamen aufert | |
| intentum veneri; tum inmundo somnia visu | |
| nocturnam vestem maculant ventremque supinum. | 85 |
| quattuor hinc rapimur viginti et milia raedis, | |
| mansuri oppidulo, quod versu dicere non est, | |
| signis perfacile est: venit vilissima rerum | |
| hic aqua, sed panis longe pulcherrimus, ultra | |
| callidus ut soleat umeris portare viator. | 90 |
| nam Canusi lapidosus, aquae non ditior urna: | |
| qui locus a forti Diomede est conditus olim. | |
| flentibus hinc Varius discedit maestus amicis. | |
| inde Rubos fessi pervenimus, utpote longum | |
| carpentes iter et factum corruptius imbri. | 95 |
| postera tempestas melior, via peior ad usque | |
| Bari moenia piscosi; dein Gnatia Lymphis | |
| iratis exstructa dedit risusque iocosque, | |
| dum flamma sine tura liquescere limine sacro | |
| persuadere cupit. credat Iudaeus Apella, | 100 |
| non ego; namque deos didici securum agere aevom | |
| nec, siquid miri faciat natura, deos id | |
| tristis ex alto caeli demittere tecto. | |
| Brundisium longae finis chartaeque viaeque est. |