| tum matronae ad Ueturiam matrem Coriolani Uolum- | 2.40.1.1 |
| niamque uxorem frequentes coeunt. id publicum consilium | |
| an muliebris timor fuerit, parum inuenio: peruicere certe, | 2.1 |
| ut et Ueturia, magno natu mulier, et Uolumnia duos paruos | |
| ex Marcio ferens filios secum in castra hostium irent et, | |
| quoniam armis uiri defendere urbem non possent, mulieres | |
| precibus lacrimisque defenderent. ubi ad castra uentum | 3.1 |
| est nuntiatumque Coriolano est adesse ingens mulierum | |
| agmen, ut qui nec publica maiestate in legatis nec in sacer- | |
| dotibus tanta offusa oculis animoque religione motus esset, | |
| multo obstinatior aduersus lacrimas muliebres erat; dein | 4.1 |
| familiarium quidam qui insignem maestitia inter ceteras | |
| cognouerat Ueturiam, inter nurum nepotesque stantem, | |
| 'nisi me frustrantur' inquit, 'oculi, mater tibi coniunxque | |
| et liberi adsunt.' Coriolanus prope ut amens consternatus | 5.1 |
| ab sede sua cum ferret matri obuiae complexum, mulier in | |
| iram ex precibus uersa 'sine, priusquam complexum accipio, | |
| sciam' inquit, 'ad hostem an ad filium uenerim, captiua | |
| materne in castris tuis sim. in hoc me longa uita et infelix | 6.1 |
| senecta traxit ut exsulem te deinde hostem uiderem? po- | |
| tuisti populari hanc terram quae te genuit atque aluit? non | 7.1 |
| tibi, quamuis infesto animo et minaci perueneras, ingredienti | |
| fines ira cecidit? non, cum in conspectu Roma fuit, suc- | |
| currit: intra illa moenia domus ac penates mei sunt, mater | |
| coniunx liberique? ergo ego nisi peperissem, Roma non | 8.1 |
| oppugnaretur; nisi filium haberem, libera in libera patria | |
| mortua essem. sed ego mihi miserius nihil iam pati nec tibi | |
| turpius <us>quam possum, nec ut sum miserrima, diu futu- | 9.1 |
| ra sum: de his uideris, quos, si pergis, aut immatura mors | |
| aut longa seruitus manet.' uxor deinde ac liberi amplexi, | |
| fletusque ob omni turba mulierum ortus et comploratio sui | |
| patriaeque fregere tandem uirum. complexus inde suos | 10.1 |
| dimittit: ipse retro ab urbe castra mouit. abductis deinde | |
| legionibus ex agro Romano, inuidia rei oppressum perisse | |
| tradunt, alii alio leto. apud Fabium, longe antiquissimum | |
| auctorem, usque ad senectutem uixisse eundem inuenio; | 5 |
| refert certe hanc saepe eum exacta aetate usurpasse uocem | 11.1 |
| multo miserius seni exsilium esse. non inuiderunt laude | |
| sua mulieribus uiri Romani—adeo sine obtrectatione gloriae | |
| alienae uiuebatur—; monumento quoque quod esset, tem- | 12.1 |
| plum Fortunae muliebri aedificatum dedicatumque est. | |
| rediere deinde Uolsci adiunctis Aequis in agrum Roma- | |
| num; sed Aequi Attium Tullium haud ultra tulere ducem. | |
| hinc ex certamine Uolsci Aequine imperatorem coniuncto | 13.1 |
| exercitui darent, seditio, deinde atrox proelium ortum. ibi | |
| fortuna populi Romani duos hostium exercitus haud minus | |
| pernicioso quam pertinaci certamine confecit. | |
| consules T. Sicinius et C. Aquilius. Sicinio Uolsci, | 14.1 |
| Aquilio Hernici—nam ii quoque in armis erant—prouincia | |
| euenit. eo anno Hernici deuicti: cum Uolscis aequo Marte | |
| discessum est. |