ceterum tanta fuga ex urbe facta erat, ut, 39.18.1.1
quia multis actiones et res peribant, cogerentur prae-
tores T. Maenius et M. Licinius per senatum res in
diem tricesimum differre, donec quaestiones a consu-
libus perficerentur. eadem solitudo, quia Romae non 2.1
respondebant nec inueniebantur, quorum nomina delata
erant, coegit consules circa fora proficisci ibique quae-
rere et iudicia exercere. qui tantum initiati erant et 3.1
ex carmine sacro, praeeunte uerba sacerdote, precationes
fecerant, [in] quibus nefanda coniuratio in omne faci-
nus ac libidinem continebatur, nec earum rerum ullam,
in quas iureiurando obligati erant, in se aut alios ad- 5
miserant, eos in uinculis relinquebant: qui stupris aut 4.1
caedibus uiolati erant, qui falsis testimoniis, signis
adulterinis, subiectione testamentorum, fraudibus aliis
contaminati, eos capitali poena adficiebant. plures 5.1
necati quam in uincula coniecti sunt. magna uis in
utraque causa uirorum mulierumque fuit. mulieres 6.1
damnatas cognatis, aut in quorum manu essent, trade-
bant, ut ipsi in priuato animaduerterent in eas: si
nemo erat idoneus supplicii exactor, in publico animad-
uertebatur. datum deinde consulibus negotium est, ut 7.1
omnia Bacchanalia Romae primum, deinde per totam
Italiam diruerent, extra quam si qua ibi uetusta ara
aut signum consecratum esset. in reliquum deinde 8.1
senatus consulto cautum est, ne qua Bacchanalia Romae
neue in Italia essent. si quis tale sacrum sollemne et
necessarium duceret, nec sine religione et piaculo se
id omittere posse, apud praetorem urbanum profiteretur, 5
praetor senatum consuleret. si ei permissum esset, 9.1
cum in senatu centum non minus essent, ita id sacrum
faceret, dum ne plus quinque sacrificio interessent,
neu qua pecunia communis neu quis magister sacrorum
aut sacerdos esset. 5