consules inter se prouincias partiti: Iunio Samnites,
|
9.31.1.1
|
Aemilio nouum bellum Etruria sorte obuenit. in Samnio
|
2.1
|
Cluuiarum praesidium Romanum, quia nequiuerat ui capi,
|
|
obsessum fame in deditionem acceperant Samnites uerberi-
|
|
busque foedum in modum laceratos occiderant deditos.
|
|
huic infensus crudelitati Iunius, nihil antiquius oppugna-
|
3.1
|
tione Cluuiana ratus, quo die adgressus est moenia, ui cepit
|
|
atque omnes puberes interfecit. inde uictor exercitus
|
4.1
|
Bouianum ductus; caput hoc erat Pentrorum Samnitium,
|
|
longe ditissimum atque opulentissimum armis uirisque. ibi,
|
5.1
|
quia haud tantum irarum erat, spe praedae milites accensi
|
|
oppido potiuntur. minus itaque saeuitum in hostes est,
|
|
praedae plus paene quam ex omni Samnio unquam egestum
|
|
benigneque omnis militi concessa.
|
5
|
et postquam praepotentem armis Romanum nec acies
|
6.1
|
subsistere ullae nec castra nec urbes poterant, omnium
|
|
principum in Samnio eo curae sunt intentae ut insidiis
|
|
quaereretur locus, si qua licentia populando effusus exercitus
|
|
excipi ac circumueniri posset. transfugae agrestes et captiui
|
7.1
|
quidam, pars forte, pars consilio oblati, congruentia ad con-
|
|
sulem adferentes—quae et uera erant—pecoris uim ingentem
|
|
in saltum auium compulsam esse, perpulerunt ut praedatum
|
|
eo expeditae ducerentur legiones. ibi ingens hostium exer-
|
8.1
|
citus itinera occultus insederat et, postquam intrasse Romanos
|
|
uidit saltum, repente exortus cum clamore ac tumultu in-
|
|
cautos inuadit. et primo noua res trepidationem fecit, dum
|
9.1
|
arma capiunt, sarcinas congerunt in medium; dein post-
|
|
quam, ut quisque liberauerat se onere aptaueratque armis,
|
|
ad signa undique coibant et, notis ordinibus in uetere dis-
|
|
ciplina militiae iam sine praecepto ullius sua sponte struebatur
|
5
|
acies, consul ad ancipitem maxime pugnam aduectus desilit
|
10.1
|
ex equo et Iouem Martemque atque alios testatur deos se
|
|
nullam suam gloriam inde sed praedam militi quaerentem
|
|
in eum locum deuenisse neque in se aliud quam nimiam
|
11.1
|
ditandi ex hoste militis curam reprehendi posse; ab eo se
|
|
dedecore nullam rem aliam quam uirtutem militum uindica-
|
|
turam. coniterentur modo uno animo omnes inuadere
|
12.1
|
hostem uictum acie, castris exutum, nudatum urbibus, ulti-
|
|
mam spem furto insidiarum temptantem et loco non armis
|
|
fretum. sed quem esse iam uirtuti Romanae inexpugnabilem
|
13.1
|
locum? Fregellana arx Soranaque et ubicumque iniquo
|
|
successum erat loco memorabantur.
|
|
his accensus miles, omnium immemor difficultatium, uadit
|
14.1
|
aduersus imminentem hostium aciem. ibi paulum laboris
|
|
fuit, dum in aduersum cliuum erigitur agmen; ceterum
|
15.1
|
postquam prima signa planitiem summam ceperunt sensitque
|
|
acies aequo se iam institisse loco, uersus extemplo est terror
|
|
in insidiatores easdemque latebras, quibus se paulo ante
|
|
texerant, palati atque inermes fuga repetebant. sed loca
|
16.1
|
difficilia hosti quaesita ipsos tum sua fraude impediebant.
|
|
itaque ergo perpaucis effugium patuit; caesa ad uiginti milia
|
|
hominum; uictorque Romanus ad oblatam ab hoste praedam
|
|
pecorum discurrit.
|
5
|