| dum haec in Etruria geruntur, consul alter C. Marcius | 9.38.1.1 |
| Rutulus Allifas de Samnitibus ui cepit. multa alia castella | |
| uicique aut deleta hostiliter aut integra in potestatem uenere. | |
| per idem tempus et classis Romana a P. Cornelio, quem | 2.1 |
| senatus maritimae orae praefecerat, in Campaniam acta cum | |
| adpulsa Pompeios esset, socii inde nauales ad depopulandum | |
| agrum Nucerinum profecti, proximis raptim uastatis unde | |
| reditus tutus ad naues esset, dulcedine, ut fit, praedae | 5 |
| longius progressi exciuere hostes. palatis per agros nemo | 3.1 |
| obuius fuit, cum occidione occidi possent; redeuntes agmine | |
| incauto haud procul nauibus adsecuti agrestes exuerunt | |
| praeda, partem etiam occiderunt; quae superfuit caedi | |
| trepida multitudo ad naues compulsa est. | 5 |
| profectio Q. Fabi trans Ciminiam siluam quantum Romae | 4.1 |
| terrorem fecerat, tam laetam famam in Samnium ad hostes | |
| tulerat interclusum Romanum exercitum obsideri; cladis- | |
| que imaginem Furculas Caudinas memorabant: eadem | 5.1 |
| temeritate auidam ulteriorum semper gentem in saltus inuios | |
| deductam, saeptam non hostium magis armis quam locorum | |
| iniquitatibus esse. iam gaudium inuidia quadam misce- | 6.1 |
| batur, quod belli Romani decus ab Samnitibus fortuna ad | |
| Etruscos auertisset. itaque armis uirisque ad obterendum | 7.1 |
| C. Marcium consulem concurrunt, protinus inde Etruriam | |
| per Marsos ac Sabinos petituri, si Marcius dimicandi potes- | |
| tatem non faciat. obuius iis consul fuit. dimicatum | 8.1 |
| proelio utrimque atroci atque incerto euentu est et, cum | |
| anceps caedes fuisset, aduersae tamen rei fama in Romanos | |
| uertit ob amissos quosdam equestris ordinis tribunosque | |
| militum atque unum legatum et, quod insigne maxime fuit, | 5 |
| consulis ipsius uolnus. | |
| ob haec etiam aucta fama, ut solet, ingens terror patres | 9.1 |
| inuasit dictatoremque dici placebat; nec, quin Cursor | |
| Papirius diceretur, in quo tum summa rei bellicae pone- | |
| batur, dubium cuiquam erat. sed nec in Samnium nuntium | 10.1 |
| perferri omnibus infestis tuto posse nec uiuere Marcium | |
| consulem satis fidebant. alter consul Fabius infestus pri- | 11.1 |
| uatim Papirio erat; quae ne ira obstaret bono publico, | |
| legatos ex consularium numero mittendos ad eum senatus | |
| censuit, qui sua quoque eum, non publica solum auctoritate | 12.1 |
| mouerent ut memoriam simultatium patriae remitteret. | |
| profecti legati ad Fabium cum senatus consultum tradi- | 13.1 |
| dissent adiecissentque orationem conuenientem mandatis, | |
| consul demissis in terram oculis tacitus ab incertis quidnam | |
| acturus esset legatis recessit; nocte deinde silentio, ut mos | 14.1 |
| est, L. Papirium dictatorem dixit. cui cum ob animum | |
| egregie uictum legati gratias agerent, obstinatum silentium | |
| obtinuit ac sine responso ac mentione facti sui legatos | |
| dimisit, ut appareret insignem dolorem ingenti comprimi | 5 |
| animo. | |
| Papirius C. Iunium Bubulcum magistrum equitum dixit; | 15.1 |
| atque ei legem curiatam de imperio ferenti triste omen diem | |
| diffidit, quod Faucia curia fuit principium, duabus insignis | |
| cladibus, captae urbis et Caudinae pacis, quod utroque anno | |
| eiusdem curiae fuerat principium. Macer Licinius tertia | 16.1 |
| etiam clade, quae ad Cremeram accepta est, abominandam | |
| eam curiam facit. |