| cum circumspicerent patres quosnam consules facerent, | 27.34.1.1 |
| longe ante alios eminebat C. Claudius Nero. ei collega | 2.1 |
| quaerebatur; et uirum quidem eum egregium ducebant, sed | |
| promptiorem acrioremque quam tempora belli postularent | |
| aut hostis Hannibal; temperandum acre ingenium [eius] | 3.1 |
| moderato et prudenti uiro adiuncto collega censebant. M. | |
| Liuius erat, multis ante annis ex consulatu populi iudicio | |
| damnatus, quam ignominiam adeo aegre tulerat ut rus mig- | 4.1 |
| rarit et per multos annos et urbe et omni coetu careret | |
| hominum. octauo ferme post damnationem anno M. Clau- | 5.1 |
| dius Marcellus et M. Ualerius Laeuinus consules reduxerant | |
| eum in urbem; sed erat ueste obsoleta capilloque et barba | |
| promissa, prae se ferens in uoltu habituque insignem memo- | |
| riam ignominiae acceptae. L. Ueturius et P. Licinius cen- | 6.1 |
| sores eum tonderi et squalorem deponere et in senatum | |
| uenire fungique aliis publicis muneribus coegerunt; sed | 7.1 |
| tum quoque aut uerbo adsentiebatur aut pedibus in senten- | |
| tiam ibat donec cognati hominis eum causa M. Liuii Macati, | |
| cum fama eius ageretur, stantem coegit in senatu sententiam | |
| dicere. tunc ex tanto interuallo auditus conuertit ora | 8.1 |
| hominum in se, causamque sermonibus praebuit indigno | |
| iniuriam a populo factam magnoque id damno fuisse quod | |
| tam graui bello nec opera nec consilio talis uiri usa res | |
| publica esset: C. Neroni neque Q. Fabium neque M. | 9.1 |
| Ualerium Laeuinum dari collegam posse quia duos patricios | |
| creari non liceret; eandem causam in T. Manlio esse prae- | 10.1 |
| terquam quod recusasset delatum consulatum recusaturus- | |
| que esset; egregium par consulum fore, si M. Liuium C. | |
| Claudio collegam adiunxissent. nec populus mentionem | 11.1 |
| eius rei ortam a patribus est aspernatus. unus eam rem in | 12.1 |
| ciuitate is cui deferebatur honos abnuebat, leuitatem ciuita- | |
| tis accusans: sordidati rei non miseritos candidam togam | |
| inuito offerre; eodem honores poenasque congeri. si uirum | 13.1 |
| bonum ducerent, quid ita pro malo ac noxio damnassent? si | |
| noxium comperissent, quid ita male credito priore consulatu | |
| alterum crederent? haec taliaque arguentem et queren- | 14.1 |
| tem castigabant patres, et M. Furium memorantes reuoca- | |
| tum de exsilio patriam pulsam sede sua restituisse—ut | |
| parentium saeuitiam, sic patriae patiendo ac ferendo lenien- | |
| dam esse—, adnisi omnes cum <C.> Claudio M. Liuium | 15.1 |
| consulem fecerunt. |