EX LIBRO XXXVIII
  M. Fulvius cos. in Epiro Ambracienses obsessos in 38.1
deditionem accepit, Cephallaniam subegit, Aetolis per-
domitis pacem dedit. Cn. Manlius cos., collega eius,
Gallograecos, Tolostobogios et Tectosagos et Trocmos,
qui Brenno duce in Asiam transierant, cum soli citra 5
Taurum montem non apparerent, vicit. eorum origo, et
quo modo ea loca, quae tenent, occupaverint, refertur.
exemplum quoque virtutis et pudicitiae in femina tra-
ditur. quae cum regis Gallograecorum uxor fuisset,
capta centurionem, qui ei vim intulerat, occidit. lu- 10
strum a censoribus conditum est. censa sunt civium
capita cclviii cccx. cum Ariarathe, Cappadociae rege,
amicitia iuncta est. Cn. Manlius contradicentibus x
legatis, ex quorum consilio foedus cum Antiocho con-
scripserat, de Gallograecis acta pro se in senatu causa 15
triumphavit. Scipio Africanus die ei dicta, ut quidam
tradunt, a Q. Petilio tr. pl., ut quidam, a Naevio, quod
praeda ex Antiocho capta aerarium fraudasset, post-
quam is dies venit, evocatus in rostra: hac die, inquit,
Quirites, Carthaginem vici, et prosequente populo Capi- 20
tolium escendit. inde ne amplius tribuniciis iniuriis
vexaretur, in voluntarium exilium <Liternum> concessit.
incertum ibi an Romae defunctus sit; nam monumen-
tum eius utrobique fuit. L. Scipio Asiaticus, frater
Africani, eodem crimine peculatus accusatus damnatus- 25
que cum in vincula et carcerem duceretur, Tib. Sem-
pronius Gracchus tr. pl., qui antea Scipionibus inimicus
fuerat, intercessit et ob id beneficium Africani filiam duxit.
cum quaestores in bona eius publice possidenda mis<s>i
<e>ssent, non modo in his ullum vestigium pecuniae 30
regiae apparuit, sed nequaquam tantum redactum, quan-
tae summae erat damnatus. conlatam a cognatis et
amicis innumerabilem pecuniam accipere noluit; quae
necessaria ei erant ad cultum, redempta.