| XII | |
| Flete meos casus—tristes rediere tabellae | 1.12.1 |
| infelix hodie littera posse negat. | |
| omina sunt aliquid; modo cum discedere vellet, | |
| ad limen digitos restitit icta Nape. | |
| missa foras iterum limen transire memento | 5 |
| cautius atque alte sobria ferre pedem! | |
| Ite hinc, difficiles, funebria ligna, tabellae, | |
| tuque, negaturis cera referta notis!— | |
| quam, puto, de longae collectam flore cicutae | |
| melle sub infami Corsica misit apis. | 10 |
| at tamquam minio penitus medicata rubebas— | |
| ille color vere sanguinolentus erat. | |
| proiectae triviis iaceatis, inutile lignum, | |
| vosque rotae frangat praetereuntis onus! | |
| illum etiam, qui vos ex arbore vertit in usum, | 15 |
| convincam puras non habuisse manus. | |
| praebuit illa arbor misero suspendia collo, | |
| carnifici diras praebuit illa cruces; | |
| illa dedit turpes raucis bubonibus umbras, | |
| vulturis in ramis et strigis ova tulit. | 20 |
| his ego commisi nostros insanus amores | |
| molliaque ad dominam verba ferenda dedi? | |
| aptius hae capiant vadimonia garrula cerae, | |
| quas aliquis duro cognitor ore legat; | |
| inter ephemeridas melius tabulasque iacerent, | 25 |
| in quibus absumptas fleret avarus opes. | |
| Ergo ego vos rebus duplices pro nomine sensi. | |
| auspicii numerus non erat ipse boni. | |
| quid precer iratus, nisi vos cariosa senectus | |
| rodat, et inmundo cera sit alba situ? | 30 |