| VIII | |
| Est quaedam—quicumque volet cognoscere lenam, | 1.8.1 |
| audiat!—est quaedam nomine Dipsas anus. | |
| ex re nomen habet—nigri non illa parentem | |
| Memnonis in roseis sobria vidit equis. | |
| illa magas artes Aeaeaque carmina novit | 5 |
| inque caput liquidas arte recurvat aquas; | |
| scit bene, quid gramen, quid torto concita rhombo | |
| licia, quid valeat virus amantis equae. | |
| cum voluit, toto glomerantur nubila caelo; | |
| cum voluit, puro fulget in orbe dies. | 10 |
| sanguine, siqua fides, stillantia sidera vidi; | |
| purpureus Lunae sanguine vultus erat. | |
| hanc ego nocturnas versam volitare per umbras | |
| suspicor et pluma corpus anile tegi. | |
| suspicor, et fama est. oculis quoque pupula duplex | 15 |
| fulminat, et gemino lumen ab orbe venit. | |
| evocat antiquis proavos atavosque sepulcris | |
| et solidam longo carmine findit humum. | |
| Haec sibi proposuit thalamos temerare pudicos; | |
| nec tamen eloquio lingua nocente caret. | 20 |
| fors me sermoni testem dedit; illa monebat | |
| talia—me duplices occuluere fores: | |
| 'scis here te, mea lux, iuveni placuisse beato? | |
| haesit et in vultu constitit usque tuo. | |
| et cur non placeas? nulli tua forma secunda est; | 25 |
| me miseram, dignus corpore cultus abest! | |
| tam felix esses quam formosissima, vellem— | |
| non ego, te facta divite, pauper ero. | |
| stella tibi oppositi nocuit contraria Martis. | |
| Mars abiit; signo nunc Venus apta suo. | 30 |
| prosit ut adveniens, en adspice! dives amator | |
| te cupiit; curae, quid tibi desit, habet. | |
| est etiam facies, qua se tibi conparet, illi; | |
| si te non emptam vellet, emendus erat.' | |
| Erubuit. 'decet alba quidem pudor ora, sed iste, | 35 |
| si simules, prodest; verus obesse solet. | |
| cum bene deiectis gremium spectabis ocellis, | |
| quantum quisque ferat, respiciendus erit. | |
| forsitan inmundae Tatio regnante Sabinae | |
| noluerint habiles pluribus esse viris; | 40 |
| nunc Mars externis animos exercet in armis, | |
| at Venus Aeneae regnat in urbe sui. | |
| ludunt formosae; casta est, quam nemo rogavit— | |
| aut, si rusticitas non vetat, ipsa rogat. | |
| has quoque, quae frontis rugas in vertice portant, | 45 |
| excute; de rugis crimina multa cadent. | |
| Penelope iuvenum vires temptabat in arcu; | |
| qui latus argueret, corneus arcus erat. | |
| labitur occulte fallitque volubilis aetas, | |
| ut celer admissis labitur amnis aquis. | 50 |
| aera nitent usu, vestis bona quaerit haberi, | |
| canescunt turpi tecta relicta situ— | |
| forma, nisi admittas, nullo exercente senescit. | |
| nec satis effectus unus et alter habent; | |
| certior e multis nec tam invidiosa rapina est. | 55 |
| plena venit canis de grege praeda lupis. | |
| Ecce, quid iste tuus praeter nova carmina vates | |
| donat? amatoris milia multa leges. | |
| ipse deus vatum palla spectabilis aurea | |
| tractat inauratae consona fila lyrae. | 60 |
| qui dabit, ille tibi magno sit maior Homero; | |
| crede mihi, res est ingeniosa dare. | |
| nec tu, siquis erit capitis mercede redemptus, | |
| despice; gypsati crimen inane pedis. | |
| nec te decipiant veteres circum atria cerae. | 65 |
| tolle tuos tecum, pauper amator, avos! | |
| qui, quia pulcher erit, poscet sine munere noctem, | |
| quod det, amatorem flagitet ante suum! | |
| Parcius exigito pretium, dum retia tendis, | |
| ne fugiant; captos legibus ure tuis! | 70 |
| nec nocuit simulatus amor; sine, credat amari, | |
| et cave ne gratis hic tibi constet amor! | |
| saepe nega noctes. capitis modo finge dolorem, | |
| et modo, quae causas praebeat, Isis erit. | |
| mox recipe, ut nullum patiendi colligat usum, | 75 |
| neve relentescat saepe repulsus amor. | |
| surda sit oranti tua ianua, laxa ferenti; | |
| audiat exclusi verba receptus amans; | |
| et, quasi laesa prior, nonnumquam irascere laeso— | |
| vanescit culpa culpa repensa tua. | 80 |
| sed numquam dederis spatiosum tempus in iram: | |
| saepe simultates ira morata facit. | |
| quin etiam discant oculi lacrimare coacti, | |
| et faciant udas illa vel ille genas; | |
| nec, siquem falles, tu periurare timeto— | 85 |
| commodat in lusus numina surda Venus. | |
| servus et ad partes sollers ancilla parentur, | |
| qui doceant, apte quid tibi possit emi; | |
| et sibi pauca rogent—multos si pauca rogabunt, | |
| postmodo de stipula grandis acervus erit. | 90 |
| et soror et mater, nutrix quoque carpat amantem; | |
| fit cito per multas praeda petita manus. | |
| cum te deficient poscendi munera causae, | |
| natalem libo testificare tuum! | |
| Ne securus amet nullo rivale, caveto; | 95 |
| non bene, si tollas proelia, durat amor. | |
| ille viri videat toto vestigia lecto | |
| factaque lascivis livida colla notis. | |
| munera praecipue videat, quae miserit alter. | |
| si dederit nemo, Sacra roganda Via est. | 100 |
| cum multa abstuleris, ut non tamen omnia donet, | |
| quod numquam reddas, commodet, ipsa roga! | |
| lingua iuvet mentemque tegat—blandire noceque; | |
| inpia sub dulci melle venena latent. | |
| Haec si praestiteris usu mihi cognita longo, | 105 |
| nec tulerint voces ventus et aura meas, | |
| saepe mihi dices vivae bene, saepe rogabis, | |
| ut mea defunctae molliter ossa cubent.' | |
| Vox erat in cursu, cum me mea prodidit umbra, | |
| at nostrae vix se continuere manus, | 110 |
| quin albam raramque comam lacrimosaque vino | |
| lumina rugosas distraherentque genas. | |
| di tibi dent nullosque Lares inopemque senectam, | |
| et longas hiemes perpetuamque sitim! |