| HEROIDES | |
| PENELOPE ULIXI | |
| Haec tua Penelope lento tibi mittit, Ulixe; | 1.1 |
| nil mihi rescribas attinet: ipse veni! | |
| Troia iacet certe, Danais invisa puellis; | |
| vix Priamus tanti totaque Troia fuit. | |
| o utinam tum, cum Lacedaemona classe petebat, | 5 |
| obrutus insanis esset adulter aquis! | |
| non ego deserto iacuissem frigida lecto, | |
| nec quererer tardos ire relicta dies; | |
| nec mihi quaerenti spatiosam fallere noctem | |
| lassaret viduas pendula tela manus. | 10 |
| Quando ego non timui graviora pericula veris? | |
| res est solliciti plena timoris amor. | |
| in te fingebam violentos Troas ituros; | |
| nomine in Hectoreo pallida semper eram. | |
| sive quis Antilochum narrabat ab hoste revictum, | 15 |
| Antilochus nostri causa timoris erat; | |
| sive Menoetiaden falsis cecidisse sub armis, | |
| flebam successu posse carere dolos. | |
| sanguine Tlepolemus Lyciam tepefecerat hastam; | |
| Tlepolemi leto cura novata mea est. | 20 |
| denique, quisquis erat castris iugulatus Achivis, | |
| frigidius glacie pectus amantis erat. | |
| Sed bene consuluit casto deus aequus amori. | |
| versa est in cineres sospite Troia viro. | |
| Argolici rediere duces, altaria fumant; | 25 |
| ponitur ad patrios barbara praeda deos. | |
| grata ferunt nymphae pro salvis dona maritis; | |
| illi victa suis Troica fata canunt. | |
| mirantur iustique senes trepidaeque puellae; | |
| narrantis coniunx pendet ab ore viri. | 30 |
| atque aliquis posita monstrat fera proelia mensa, | |
| pingit et exiguo Pergama tota mero: | |
| 'hac ibat Simois; haec est Sigeia tellus; | |
| hic steterat Priami regia celsa senis. | |
| illic Aeacides, illic tendebat Ulixes; | 35 |
| hic lacer admissos terruit Hector equos.' | |
| Omnia namque tuo senior te quaerere misso | |
| rettulerat nato Nestor, at ille mihi. | |
| rettulit et ferro Rhesumque Dolonaque caesos, | |
| utque sit hic somno proditus, ille dolo. | 40 |
| ausus es—o nimium nimiumque oblite tuorum!— | |
| Thracia nocturno tangere castra dolo | |
| totque simul mactare viros, adiutus ab uno! | |
| at bene cautus eras et memor ante mei! | |
| usque metu micuere sinus, dum victor amicum | 45 |
| dictus es Ismariis isse per agmen equis. | |
| Sed mihi quid prodest vestris disiecta lacertis | |
| Ilios et, murus quod fuit, esse solum, | |
| si maneo, qualis Troia durante manebam, | |
| virque mihi dempto fine carendus abest? | 50 |
| diruta sunt aliis, uni mihi Pergama restant, | |
| incola captivo quae bove victor arat. | |
| iam seges est, ubi Troia fuit, resecandaque falce | |
| luxuriat Phrygio sanguine pinguis humus; | |
| semisepulta virum curvis feriuntur aratris | 55 |
| ossa, ruinosas occulit herba domos. | |
| victor abes, nec scire mihi, quae causa morandi, | |
| aut in quo lateas ferreus orbe, licet! | |
| Quisquis ad haec vertit peregrinam litora puppim, | |
| ille mihi de te multa rogatus abit, | 60 |
| quamque tibi reddat, si te modo viderit usquam, | |
| traditur huic digitis charta notata meis. | |
| nos Pylon, antiqui Neleia Nestoris arva, | |
| misimus; incerta est fama remissa Pylo. | |
| misimus et Sparten; Sparte quoque nescia veri. | 65 |
| quas habitas terras, aut ubi lentus abes? | |
| utilius starent etiamnunc moenia Phoebi— | |
| irascor votis, heu, levis ipsa meis! | |
| scirem ubi pugnares, et tantum bella timerem, | |
| et mea cum multis iuncta querela foret. | 70 |
| quid timeam, ignoro—timeo tamen omnia demens, | |
| et patet in curas area lata meas. | |
| quaecumque aequor habet, quaecumque pericula tellus, | |
| tam longae causas suspicor esse morae. | |
| haec ego dum stulte metuo, quae vestra libido est, | 75 |
| esse peregrino captus amore potes. | |
| forsitan et narres, quam sit tibi rustica coniunx, | |
| quae tantum lanas non sinat esse rudes. | |
| fallar, et hoc crimen tenues vanescat in auras, | |
| neve, revertendi liber, abesse velis! | 80 |
| Me pater Icarius viduo discedere lecto | |
| cogit et immensas increpat usque moras. | |
| increpet usque licet—tua sum, tua dicar oportet; | |
| Penelope coniunx semper Ulixis ero. | |
| ille tamen pietate mea precibusque pudicis | 85 |
| frangitur et vires temperat ipse suas. | |
| Dulichii Samiique et quos tulit alta Zacynthos, | |
| turba ruunt in me luxuriosa proci, | |
| inque tua regnant nullis prohibentibus aula; | |
| viscera nostra, tuae dilacerantur opes. | 90 |
| quid tibi Pisandrum Polybumque Medontaque dirum | |
| Eurymachique avidas Antinoique manus | |
| atque alios referam, quos omnis turpiter absens | |
| ipse tuo partis sanguine rebus alis? | |
| Irus egens pecorisque Melanthius actor edendi | 95 |
| ultimus accedunt in tua damna pudor. | |
| Tres sumus inbelles numero, sine viribus uxor | |
| Laertesque senex Telemachusque puer. | |
| ille per insidias paene est mihi nuper ademptus, | |
| dum parat invitis omnibus ire Pylon. | 100 |
| di, precor, hoc iubeant, ut euntibus ordine fatis | |
| ille meos oculos conprimat, ille tuos! | |
| hac faciunt custosque boum longaevaque nutrix, | |
| Tertius inmundae cura fidelis harae; | |
| sed neque Laertes, ut qui sit inutilis armis, | 105 |
| hostibus in mediis regna tenere potest— | |
| Telemacho veniet, vivat modo, fortior aetas; | |
| nunc erat auxiliis illa tuenda patris— | |
| nec mihi sunt vires inimicos pellere tectis. | |
| tu citius venias, portus et ara tuis! | 110 |
| est tibi sitque, precor, natus, qui mollibus annis | |
| in patrias artes erudiendus erat. | |
| respice Laerten; ut tu sua lumina condas, | |
| extremum fati sustinet ille diem. | |
| Certe ego, quae fueram te discedente puella, | 115 |
| protinus ut venias, facta videbor anus. |