| Postquam congressus primi sua verba tulerunt, | 7.501 |
| Cecropidae Cephalus peragit mandata rogatque | |
| auxilium foedusque refert et iura parentum, | |
| imperiumque peti totius Achaidos addit. | |
| sic ubi mandatam iuvit facundia causam, | 505 |
| Aeacus, in capulo sceptri nitente sinistra, | |
| 'ne petite auxilium, sed sumite' dixit, 'Athenae, | |
| nec dubie vires, quas haec habet insula, vestras | |
| ducite, et (o maneat rerum status iste mearum!) | |
| robora non desunt; superat mihi miles et hoc est, | 510 |
| gratia dis, felix et inexcusabile tempus.' | |
| 'immo ita sit' Cephalus, 'crescat tua civibus opto | |
| urbs' ait; 'adveniens equidem modo gaudia cepi, | |
| cum tam pulchra mihi, tam par aetate iuventus | |
| obvia processit; multos tamen inde requiro, | 515 |
| quos quondam vidi vestra prius urbe receptus.' | |
| Aeacus ingemuit tristique ita voce locutus: | |
| 'flebile principium melior fortuna secuta est; | |
| hanc utinam possem vobis memorare sine illo! | |
| ordine nunc repetam, neu longa ambage morer vos, | 520 |
| ossa cinisque iacent, memori quos mente requiris, | |
| et quota pars illi rerum periere mearum! | |
| dira lues ira populis Iunonis iniquae | |
| incidit exosae dictas a paelice terras. | |
| dum visum mortale malum tantaeque latebat | 525 |
| causa nocens cladis, pugnatum est arte medendi: | |
| exitium superabat opem, quae victa iacebat. | |
| principio caelum spissa caligine terras | |
| pressit et ignavos inclusit nubibus aestus; | |
| dumque quater iunctis explevit cornibus orbem | 530 |
| Luna, quater plenum tenuata retexuit orbem, | |
| letiferis calidi spirarunt aestibus austri. | |
| constat et in fontis vitium venisse lacusque, | |
| miliaque incultos serpentum multa per agros | |
| errasse atque suis fluvios temerasse venenis. | 535 |
| strage canum primo volucrumque oviumque boumque | |
| inque feris subiti deprensa potentia morbi. | |
| concidere infelix validos miratur arator | |
| inter opus tauros medioque recumbere sulco; | |
| lanigeris gregibus balatus dantibus aegros | 540 |
| sponte sua lanaeque cadunt et corpora tabent; | |
| acer equus quondam magnaeque in pulvere famae | |
| degenerat palmas veterumque oblitus honorum | |
| ad praesepe gemit leto moriturus inerti. | |
| non aper irasci meminit, non fidere cursu | 545 |
| cerva nec armentis incurrere fortibus ursi. | |
| omnia languor habet: silvisque agrisque viisque | |
| corpora foeda iacent, vitiantur odoribus aurae. | |
| mira loquar: non illa canes avidaeque volucres, | |
| non cani tetigere lupi; dilapsa liquescunt | 550 |
| adflatuque nocent et agunt contagia late. |