| 'Dixerat, at Cinyras, quem copia digna procorum, | 10.356 |
| quid faciat, dubitare facit, scitatur ab ipsa, | |
| nominibus dictis, cuius velit esse mariti; | |
| illa silet primo patriisque in vultibus haerens | |
| aestuat et tepido suffundit lumina rore. | 360 |
| virginei Cinyras haec credens esse timoris, | |
| flere vetat siccatque genas atque oscula iungit; | |
| Myrrha datis nimium gaudet consultaque, qualem | |
| optet habere virum, "similem tibi" dixit; at ille | |
| non intellectam vocem conlaudat et "esto | 365 |
| tam pia semper" ait. pietatis nomine dicto | |
| demisit vultus sceleris sibi conscia virgo. | |
| 'Noctis erat medium, curasque et corpora somnus | |
| solverat; at virgo Cinyreia pervigil igni | |
| carpitur indomito furiosaque vota retractat | 370 |
| et modo desperat, modo vult temptare, pudetque | |
| et cupit, et, quid agat, non invenit, utque securi | |
| saucia trabs ingens, ubi plaga novissima restat, | |
| quo cadat, in dubio est omnique a parte timetur, | |
| sic animus vario labefactus vulnere nutat | 375 |
| huc levis atque illuc momentaque sumit utroque, | |
| nec modus et requies, nisi mors, reperitur amoris. | |
| mors placet. erigitur laqueoque innectere fauces | |
| destinat et zona summo de poste revincta | |
| "care, vale, Cinyra, causamque intellege mortis!" | 380 |
| dixit et aptabat pallenti vincula collo. | |
| 'Murmura verborum fidas nutricis ad aures | |
| pervenisse ferunt limen servantis alumnae. | |
| surgit anus reseratque fores mortisque paratae | |
| instrumenta videns spatio conclamat eodem | 385 |
| seque ferit scinditque sinus ereptaque collo | |
| vincula dilaniat; tum denique flere vacavit, | |
| tum dare conplexus laqueique requirere causam. | |
| muta silet virgo terramque inmota tuetur | |
| et deprensa dolet tardae conamina mortis. | 390 |
| instat anus canosque suos et inania nudans | |
| ubera per cunas alimentaque prima precatur, | |
| ut sibi committat, quicquid dolet. illa rogantem | |
| aversata gemit; certa est exquirere nutrix | |
| nec solam spondere fidem. "dic" inquit "opemque | 395 |
| me sine ferre tibi: non est mea pigra senectus. | |
| seu furor est, habeo, quae carmine sanet et herbis; | |
| sive aliquis nocuit, magico lustrabere ritu; | |
| ira deum sive est, sacris placabilis ira. | |
| quid rear ulterius? certe fortuna domusque | 400 |
| sospes et in cursu est: vivunt genetrixque paterque." | |
| Myrrha patre audito suspiria duxit ab imo | |
| pectore; nec nutrix etiamnum concipit ullum | |
| mente nefas aliquemque tamen praesentit amorem; | |
| propositique tenax, quodcumque est, orat, ut ipsi | 405 |
| indicet, et gremio lacrimantem tollit anili | |
| atque ita conplectens infirmis membra lacertis | |
| "sensimus," inquit "amas! et in hoc mea (pone timorem) | |
| sedulitas erit apta tibi, nec sentiet umquam | |
| hoc pater." exiluit gremio furibunda torumque | 410 |
| ore premens "discede, precor, miseroque pudori | |
| parce!" ait; instanti "discede, aut desine" dixit | |
| "quaerere, quid doleam! scelus est, quod scire laboras." | |
| horret anus tremulasque manus annisque metuque | |
| tendit et ante pedes supplex procumbit alumnae | 415 |
| et modo blanditur, modo, si non conscia fiat, | |
| terret et indicium laquei coeptaeque minatur | |
| mortis et officium commisso spondet amori. | |
| extulit illa caput lacrimisque inplevit obortis | |
| pectora nutricis conataque saepe fateri | 420 |
| saepe tenet vocem pudibundaque vestibus ora | |
| texit et "o" dixit "felicem coniuge matrem!" | |
| hactenus, et gemuit. gelidus nutricis in artus | |
| ossaque (sensit enim) penetrat tremor, albaque toto | |
| vertice canities rigidis stetit hirta capillis, | 425 |
| multaque, ut excuteret diros, si posset, amores, | |
| addidit. at virgo scit se non falsa moneri; | |
| certa mori tamen est, si non potiatur amore. | |
| "vive," ait haec, "potiere tuo"—et, non ausa "parente" | |
| dicere, conticuit promissaque numine firmat. | 430 |