| Attonitus novitate mali divesque miserque | 11.127 |
| effugere optat opes et quae modo voverat, odit. | |
| copia nulla famem relevat; sitis arida guttur | |
| urit, et inviso meritus torquetur ab auro | 130 |
| ad caelumque manus et splendida bracchia tollens | |
| 'da veniam, Lenaee pater! peccavimus' inquit, | |
| 'sed miserere, precor, speciosoque eripe damno!' | |
| mite deum numen: Bacchus peccasse fatentem | |
| restituit pactique fide data munera solvit | 135 |
| 'ne' ve 'male optato maneas circumlitus auro, | |
| vade' ait 'ad magnis vicinum Sardibus amnem | |
| perque iugum nitens labentibus obvius undis | |
| carpe viam, donec venias ad fluminis ortus, | |
| spumigeroque tuum fonti, qua plurimus exit, | 140 |
| subde caput corpusque simul, simul elue crimen.' | |
| rex iussae succedit aquae: vis aurea tinxit | |
| flumen et humano de corpore cessit in amnem; | |
| nunc quoque iam veteris percepto semine venae | |
| arva rigent auro madidis pallentia glaebis. | 145 |
| Ille perosus opes silvas et rura colebat | |
| Panaque montanis habitantem semper in antris, | |
| pingue sed ingenium mansit, nocituraque, ut ante, | |
| rursus erant domino stultae praecordia mentis. | |
| nam freta prospiciens late riget arduus alto | 150 |
| Tmolus in ascensu clivoque extensus utroque | |
| Sardibus hinc, illinc parvis finitur Hypaepis. | |
| Pan ibi dum teneris iactat sua sibila nymphis | |
| et leve cerata modulatur harundine carmen | |
| ausus Apollineos prae se contemnere cantus, | 155 |
| iudice sub Tmolo certamen venit ad inpar. | |
| Monte suo senior iudex consedit et aures | |
| liberat arboribus: quercu coma caerula tantum | |
| cingitur, et pendent circum cava tempora glandes. | |
| isque deum pecoris spectans 'in iudice' dixit | 160 |
| 'nulla mora est.' calamis agrestibus insonat ille | |
| barbaricoque Midan (aderat nam forte canenti) | |
| carmine delenit; post hunc sacer ora retorsit | |
| Tmolus ad os Phoebi: vultum sua silva secuta est. | |
| ille caput flavum lauro Parnaside vinctus | 165 |
| verrit humum Tyrio saturata murice palla | |
| instructamque fidem gemmis et dentibus Indis | |
| sustinet a laeva, tenuit manus altera plectrum; | |
| artificis status ipse fuit. tum stamina docto | |
| pollice sollicitat, quorum dulcedine captus | 170 |
| Pana iubet Tmolus citharae submittere cannas. |