Talibus Aeolidis dictis lacrimisque movetur
|
11.444
|
sidereus coniunx: neque enim minor ignis in ipso est;
|
445
|
sed neque propositos pelagi dimittere cursus,
|
|
nec vult Alcyonen in partem adhibere pericli
|
|
multaque respondit timidum solantia pectus.
|
|
non tamen idcirco causam probat; addidit illis
|
|
hoc quoque lenimen, quo solo flexit amantem:
|
450
|
'longa quidem est nobis omnis mora, sed tibi iuro
|
|
per patrios ignes, si me modo fata remittant,
|
|
ante reversurum, quam luna bis inpleat orbem.'
|
|
his ubi promissis spes est admota recursus,
|
|
protinus eductam navalibus aequore tingui
|
455
|
aptarique suis pinum iubet armamentis;
|
|
qua rursus visa veluti praesaga futuri
|
|
horruit Alcyone lacrimasque emisit obortas
|
|
amplexusque dedit tristique miserrima tandem
|
|
ore 'vale' dixit conlapsaque corpore toto est;
|
460
|
ast iuvenes quaerente moras Ceyce reducunt
|
|
ordinibus geminis ad fortia pectora remos
|
|
aequalique ictu scindunt freta: sustulit illa
|
|
umentes oculos stantemque in puppe recurva
|
|
concussaque manu dantem sibi signa maritum
|
465
|
prona videt redditque notas; ubi terra recessit
|
|
longius, atque oculi nequeunt cognoscere vultus,
|
|
dum licet, insequitur fugientem lumine pinum;
|
|
haec quoque ut haut poterat spatio submota videri,
|
|
vela tamen spectat summo fluitantia malo;
|
470
|
ut nec vela videt, vacuum petit anxia lectum
|
|
seque toro ponit: renovat lectusque torusque
|
|
Alcyonae lacrimas et quae pars admonet absit.
|
|
Portibus exierant, et moverat aura rudentes:
|
|
obvertit lateri pendentes navita remos
|
475
|
cornuaque in summa locat arbore totaque malo
|
|
carbasa deducit venientesque accipit auras.
|
|
aut minus, aut certe medium non amplius aequor
|
|
puppe secabatur, longeque erat utraque tellus,
|
|
cum mare sub noctem tumidis albescere coepit
|
480
|
fluctibus et praeceps spirare valentius eurus.
|
|
'ardua iamdudum demittite cornua' rector
|
|
clamat 'et antemnis totum subnectite velum.'
|
|
hic iubet; inpediunt adversae iussa procellae,
|
|
nec sinit audiri vocem fragor aequoris ullam:
|
485
|
sponte tamen properant alii subducere remos,
|
|
pars munire latus, pars ventis vela negare;
|
|
egerit hic fluctus aequorque refundit in aequor,
|
|
hic rapit antemnas; quae dum sine lege geruntur,
|
|
aspera crescit hiems, omnique e parte feroces
|
490
|
bella gerunt venti fretaque indignantia miscent.
|
|
ipse pavet nec se, qui sit status, ipse fatetur
|
|
scire ratis rector, nec quid iubeatve vetetve:
|
|
tanta mali moles tantoque potentior arte est.
|
|
quippe sonant clamore viri, stridore rudentes,
|
495
|
undarum incursu gravis unda, tonitribus aether.
|
|
fluctibus erigitur caelumque aequare videtur
|
|
pontus et inductas aspergine tangere nubes;
|
|
et modo, cum fulvas ex imo vertit harenas,
|
|
concolor est illis, Stygia modo nigrior unda,
|
500
|
sternitur interdum spumisque sonantibus albet.
|
|
ipsa quoque his agitur vicibus Trachinia puppis
|
|
et nunc sublimis veluti de vertice montis
|
|
despicere in valles imumque Acheronta videtur,
|
|
nunc, ubi demissam curvum circumstetit aequor,
|
505
|
suspicere inferno summum de gurgite caelum.
|
|
saepe dat ingentem fluctu latus icta fragorem
|
|
nec levius pulsata sonat, quam ferreus olim
|
|
cum laceras aries balistave concutit arces,
|
|
utque solent sumptis incursu viribus ire
|
510
|
pectore in arma feri protentaque tela leones,
|
|
sic, ubi se ventis admiserat unda coortis,
|
|
ibat in alta ratis multoque erat altior illis;
|
|
iamque labant cunei, spoliataque tegmine cerae
|
|
rima patet praebetque viam letalibus undis.
|
515
|
ecce cadunt largi resolutis nubibus imbres,
|
|
inque fretum credas totum descendere caelum,
|
|
inque plagas caeli tumefactum ascendere pontum.
|
|
vela madent nimbis, et cum caelestibus undis
|
|
aequoreae miscentur aquae; caret ignibus aether,
|
520
|
caecaque nox premitur tenebris hiemisque suisque.
|
|
discutiunt tamen has praebentque micantia lumen
|
|
fulmina: fulmineis ardescunt ignibus imbres.
|
|
dat quoque iam saltus intra cava texta carinae
|
|
fluctus; et ut miles, numero praestantior omni,
|
525
|
cum saepe adsiluit defensae moenibus urbis,
|
|
spe potitur tandem laudisque accensus amore
|
|
inter mille viros murum tamen occupat unus,
|
|
sic ubi pulsarunt noviens latera ardua fluctus,
|
|
vastius insurgens decimae ruit impetus undae
|
530
|
nec prius absistit fessam oppugnare carinam,
|
|
quam velut in captae descendat moenia navis.
|
|
pars igitur temptabat adhuc invadere pinum,
|
|
pars maris intus erat: trepidant haud setius omnes,
|
|
quam solet urbs aliis murum fodientibus extra
|
535
|
atque aliis murum trepidare tenentibus intus.
|
|
deficit ars, animique cadunt, totidemque videntur,
|
|
quot veniunt fluctus, ruere atque inrumpere mortes.
|
|
non tenet hic lacrimas, stupet hic, vocat ille beatos,
|
|
funera quos maneant, hic votis numen adorat
|
540
|
bracchiaque ad caelum, quod non videt, inrita tollens
|
|
poscit opem; subeunt illi fraterque parensque,
|
|
huic cum pignoribus domus et quodcunque relictum est;
|
|
Alcyone Ceyca movet, Ceycis in ore
|
|
nulla nisi Alcyone est et, cum desideret unam,
|
545
|
gaudet abesse tamen; patriae quoque vellet ad oras
|
|
respicere inque domum supremos vertere vultus,
|
|
verum, ubi sit, nescit: tanta vertigine pontus
|
|
fervet, et inducta piceis e nubibus umbra
|
|
omne latet caelum, duplicataque noctis imago est.
|
550
|
frangitur incursu nimbosi turbinis arbor,
|
|
frangitur et regimen, spoliisque animosa superstes
|
|
unda, velut victrix, sinuataque despicit undas;
|
|
nec levius, quam siquis Athon Pindumve revulsos
|
|
sede sua totos in apertum everterit aequor,
|
555
|
praecipitata cadit pariterque et pondere et ictu
|
|
mergit in ima ratem; cum qua pars magna virorum
|
|
gurgite pressa gravi neque in aera reddita fato
|
|
functa suo est, alii partes et membra carinae
|
|
trunca tenent: tenet ipse manu, qua sceptra solebat,
|
560
|
fragmina navigii Ceyx socerumque patremque
|
|
invocat heu! frustra, sed plurima nantis in ore
|
|
Alcyone coniunx: illam meminitque refertque,
|
|
illius ante oculos ut agant sua corpora fluctus
|
|
optat et exanimis manibus tumuletur amicis.
|
565
|
dum natat, absentem, quotiens sinit hiscere fluctus,
|
|
nominat Alcyonen ipsisque inmurmurat undis.
|
|
ecce super medios fluctus niger arcus aquarum
|
|
frangitur et rupta mersum caput obruit unda.
|
|
Lucifer obscurus nec quem cognoscere posses
|
570
|
illa luce fuit, quoniamque excedere caelo
|
|
non licuit, densis texit sua nubibus ora.
|
|