| Quo simul intravit manibusque obstantia virgo | 11.616 |
| Somnia dimovit, vestis fulgore reluxit | |
| sacra domus, tardaque deus gravitate iacentes | |
| vix oculos tollens iterumque iterumque relabens | |
| summaque percutiens nutanti pectora mento | 620 |
| excussit tandem sibi se cubitoque levatus, | |
| quid veniat, (cognovit enim) scitatur, at illa: | |
| 'Somne, quies rerum, placidissime, Somne, deorum, | |
| pax animi, quem cura fugit, qui corpora duris | |
| fessa ministeriis mulces reparasque labori, | 625 |
| Somnia, quae veras aequent imitamine formas, | |
| Herculea Trachine iube sub imagine regis | |
| Alcyonen adeant simulacraque naufraga fingant. | |
| imperat hoc Iuno.' postquam mandata peregit, | |
| Iris abit: neque enim ulterius tolerare soporis | 630 |
| vim poterat, labique ut somnum sensit in artus, | |
| effugit et remeat per quos modo venerat arcus. | |
| At pater e populo natorum mille suorum | |
| excitat artificem simulatoremque figurae | |
| Morphea: non illo quisquam sollertius alter | 635 |
| exprimit incessus vultumque sonumque loquendi; | |
| adicit et vestes et consuetissima cuique | |
| verba; sed hic solos homines imitatur, at alter | |
| fit fera, fit volucris, fit longo corpore serpens: | |
| hunc Icelon superi, mortale Phobetora vulgus | 640 |
| nominat; est etiam diversae tertius artis | |
| Phantasos: ille in humum saxumque undamque trabemque, | |
| quaeque vacant anima, fallaciter omnia transit; | |
| regibus hi ducibusque suos ostendere vultus | |
| nocte solent, populos alii plebemque pererrant. | 645 |
| praeterit hos senior cunctisque e fratribus unum | |
| Morphea, qui peragat Thaumantidos edita, Somnus | |
| eligit et rursus molli languore solutus | |
| deposuitque caput stratoque recondidit alto. |