| Ille volat nullos strepitus facientibus alis | 11.650 |
| per tenebras intraque morae breve tempus in urbem | |
| pervenit Haemoniam, positisque e corpore pennis | |
| in faciem Ceycis abit sumptaque figura | |
| luridus, exanimi similis, sine vestibus ullis, | |
| coniugis ante torum miserae stetit: uda videtur | 655 |
| barba viri, madidisque gravis fluere unda capillis. | |
| tum lecto incumbens fletu super ora profuso | |
| haec ait: 'agnoscis Ceyca, miserrima coniunx, | |
| an mea mutata est facies nece? respice: nosces | |
| inveniesque tuo pro coniuge coniugis umbram! | 660 |
| nil opis, Alcyone, nobis tua vota tulerunt! | |
| occidimus! falso tibi me promittere noli! | |
| nubilus Aegaeo deprendit in aequore navem | |
| auster et ingenti iactatam flamine solvit, | |
| oraque nostra tuum frustra clamantia nomen | 665 |
| inplerunt fluctus.—non haec tibi nuntiat auctor | |
| ambiguus, non ista vagis rumoribus audis: | |
| ipse ego fata tibi praesens mea naufragus edo. | |
| surge, age, da lacrimas lugubriaque indue nec me | |
| indeploratum sub inania Tartara mitte!' | 670 |
| adicit his vocem Morpheus, quam coniugis illa | |
| crederet esse sui (fletus quoque fundere veros | |
| visus erat), gestumque manus Ceycis habebat. | |
| ingemit Alcyone lacrimans, motatque lacertos | |
| per somnum corpusque petens amplectitur auras | 675 |
| exclamatque: 'mane! quo te rapis? ibimus una.' | |
| voce sua specieque viri turbata soporem | |
| excutit et primo, si sit, circumspicit, illic, | |
| qui modo visus erat; nam moti voce ministri | |
| intulerant lumen. postquam non invenit usquam, | 680 |
| percutit ora manu laniatque a pectore vestes | |
| pectoraque ipsa ferit nec crines solvere curat: | |
| scindit et altrici, quae luctus causa, roganti | |
| 'nulla est Alcyone, nulla est' ait. 'occidit una | |
| cum Ceyce suo. solantia tollite verba! | 685 |
| naufragus interiit: vidi agnovique manusque | |
| ad discedentem cupiens retinere tetendi. | |
| umbra fuit, sed et umbra tamen manifesta virique | |
| vera mei. non ille quidem, si quaeris, habebat | |
| adsuetos vultus nec quo prius, ore nitebat: | 690 |
| pallentem nudumque et adhuc umente capillo | |
| infelix vidi. stetit hoc miserabilis ipso | |
| ecce loco'; et quaerit, vestigia siqua supersint. | |
| 'hoc erat, hoc, animo quod divinante timebam, | |
| et ne me fugiens ventos sequerere rogabam. | 695 |
| at certe vellem, quoniam periturus abibas, | |
| me quoque duxisses: multum fuit utile tecum | |
| ire mihi; neque enim de vitae tempore quicquam | |
| non simul egissem, nec mors discreta fuisset. | |
| nunc absens perii, iactor quoque fluctibus absens, | 700 |
| et sine me me pontus habet. crudelior ipso | |
| sit mihi mens pelago, si vitam ducere nitar | |
| longius et tanto pugnem superesse dolori! | |
| sed neque pugnabo nec te, miserande, relinquam | |
| et tibi nunc saltem veniam comes, inque sepulcro | 705 |
| si non urna, tamen iunget nos littera: si non | |
| ossibus ossa meis, at nomen nomine tangam.' | |
| plura dolor prohibet, verboque intervenit omni | |
| plangor, et attonito gemitus a corde trahuntur. |