| Est, ubi Troia fuit, Phrygiae contraria tellus | 13.429 |
| Bistoniis habitata viris: Polymestoris illic | 430 |
| regia dives erat, cui te commisit alendum | |
| clam, Polydore, pater Phrygiisque removit ab armis, | |
| consilium sapiens, sceleris nisi praemia magnas | |
| adiecisset opes, animi inritamen avari. | |
| ut cecidit fortuna Phrygum, capit inpius ensem | 435 |
| rex Thracum iuguloque sui demisit alumni | |
| et, tamquam tolli cum corpore crimina possent, | |
| exanimem scopulo subiectas misit in undas. | |
| Litore Threicio classem religarat Atrides, | |
| dum mare pacatum, dum ventus amicior esset: | 440 |
| hic subito, quantus, cum viveret, esse solebat, | |
| exit humo late rupta similisque minanti | |
| temporis illius vultum referebat Achilles, | |
| quo ferus iniustum petiit Agamemnona ferro | |
| 'inmemores' que 'mei disceditis,' inquit 'Achivi, | 445 |
| obrutaque est mecum virtutis gratia nostrae! | |
| ne facite! utque meum non sit sine honore sepulcrum, | |
| placet Achilleos mactata Polyxena manes!' | |
| dixit, et inmiti sociis parentibus umbrae, | |
| rapta sinu matris, quam iam prope sola fovebat, | 450 |
| fortis et infelix et plus quam femina virgo | |
| ducitur ad tumulum diroque fit hostia busto. | |
| quae memor ipsa sui postquam crudelibus aris | |
| admota est sensitque sibi fera sacra parari, | |
| utque Neoptolemum stantem ferrumque tenentem; | 455 |
| inque suo vidit figentem lumina vultu, | |
| 'utere iamdudum generoso sanguine' dixit | |
| 'nulla mora est; at tu iugulo vel pectore telum | |
| conde meo' iugulumque simul pectusque retexit. | |
| 'scilicet haud ulli servire Polyxena vellem. | 460 |
| haud per tale sacrum numen placabitis ullum! | |
| mors tantum vellem matrem mea fallere posset: | |
| mater obest minuitque necis mihi gaudia, quamvis | |
| non mea mors illi, verum sua vita tremenda est. | |
| vos modo, ne Stygios adeam non libera manes, | 465 |
| ite procul, si iusta peto, tactuque viriles | |
| virgineo removete manus! acceptior illi, | |
| quisquis is est, quem caede mea placare paratis, | |
| liber erit sanguis. siquos tamen ultima nostri | |
| verba movent oris (Priami vos filia regis, | 470 |
| non captiva rogat), genetrici corpus inemptum | |
| reddite, neve auro redimat ius triste sepulcri, | |
| sed lacrimis! tum, cum poterat, redimebat et auro.' | |
| dixerat, at populus lacrimas, quas illa tenebat, | |
| non tenet; ipse etiam flens invitusque sacerdos | 475 |
| praebita coniecto rupit praecordia ferro. | |
| illa super terram defecto poplite labens | |
| pertulit intrepidos ad fata novissima vultus; | |
| tunc quoque cura fuit partes velare tegendas, | |
| cum caderet, castique decus servare pudoris. | 480 |