'Et quoniam magno feror aequore plenaque ventis
|
15.176
|
vela dedi: nihil est toto, quod perstet, in orbe.
|
|
cuncta fluunt, omnisque vagans formatur imago;
|
|
ipsa quoque adsiduo labuntur tempora motu,
|
|
non secus ac flumen; neque enim consistere flumen
|
180
|
nec levis hora potest: sed ut unda inpellitur unda
|
|
urgeturque prior veniente urgetque priorem,
|
|
tempora sic fugiunt pariter pariterque sequuntur
|
|
et nova sunt semper; nam quod fuit ante, relictum est,
|
|
fitque, quod haut fuerat, momentaque cuncta novantur.
|
185
|
'Cernis et emensas in lucem tendere noctes,
|
|
et iubar hoc nitidum nigrae succedere nocti;
|
|
nec color est idem caelo, cum lassa quiete
|
|
cuncta iacent media cumque albo Lucifer exit
|
|
clarus equo rursusque alius, cum praevia lucis
|
190
|
tradendum Phoebo Pallantias inficit orbem.
|
|
ipse dei clipeus, terra cum tollitur ima,
|
|
mane rubet, terraque rubet cum conditur ima,
|
|
candidus in summo est, melior natura quod illic
|
|
aetheris est terraeque procul contagia fugit.
|
195
|
nec par aut eadem nocturnae forma Dianae
|
|
esse potest umquam semperque hodierna sequente,
|
|
si crescit, minor est, maior, si contrahit orbem.
|
|
'Quid? non in species succedere quattuor annum
|
|
adspicis, aetatis peragentem imitamina nostrae?
|
200
|
nam tener et lactens puerique simillimus aevo
|
|
vere novo est: tunc herba recens et roboris expers
|
|
turget et insolida est et spe delectat agrestes;
|
|
omnia tunc florent, florumque coloribus almus
|
|
ludit ager, neque adhuc virtus in frondibus ulla est.
|
205
|
transit in aestatem post ver robustior annus
|
|
fitque valens iuvenis: neque enim robustior aetas
|
|
ulla nec uberior, nec quae magis ardeat, ulla est.
|
|
excipit autumnus, posito fervore iuventae
|
|
maturus mitisque inter iuvenemque senemque
|
210
|
temperie medius, sparsus quoque tempora canis.
|
|
inde senilis hiems tremulo venit horrida passu,
|
|
aut spoliata suos, aut, quos habet, alba capillos.
|
|