Ecce cruentati redeunt et, Bacchus ubi esset,
|
3.572
|
quaerenti domino Bacchum vidisse negarunt;
|
|
'hunc' dixere 'tamen comitem famulumque sacrorum
|
|
cepimus' et tradunt manibus post terga ligatis
|
575
|
sacra dei quendam Tyrrhena gente secutum.
|
|
adspicit hunc Pentheus oculis, quos ira tremendos
|
|
fecerat, et quamquam poenae vix tempora differt,
|
|
'o periture tuaque aliis documenta dature
|
|
morte,' ait, 'ede tuum nomen nomenque parentum
|
580
|
et patriam, morisque novi cur sacra frequentes!'
|
|
ille metu vacuus 'nomen mihi' dixit 'Acoetes,
|
|
patria Maeonia est, humili de plebe parentes.
|
|
non mihi quae duri colerent pater arva iuvenci,
|
|
lanigerosve greges, non ulla armenta reliquit;
|
585
|
pauper et ipse fuit linoque solebat et hamis
|
|
decipere et calamo salientis ducere pisces.
|
|
ars illi sua census erat; cum traderet artem,
|
|
"accipe, quas habeo, studii successor et heres,"
|
|
dixit "opes," moriensque mihi nihil ille reliquit
|
590
|
praeter aquas: unum hoc possum adpellare paternum.
|
|
mox ego, ne scopulis haererem semper in isdem,
|
|
addidici regimen dextra moderante carinae
|
|
flectere et Oleniae sidus pluviale capellae
|
|
Taygetenque Hyadasque oculis Arctonque notavi
|
595
|
ventorumque domos et portus puppibus aptos.
|
|
forte petens Delum Chiae telluris ad oras
|
|
adplicor et dextris adducor litora remis
|
|
doque levis saltus udaeque inmittor harenae:
|
|
nox ibi consumpta est; aurora rubescere primo
|
600
|
coeperat: exsurgo laticesque inferre recentis
|
|
admoneo monstroque viam, quae ducat ad undas;
|
|
ipse quid aura mihi tumulo promittat ab alto
|
|
prospicio comitesque voco repetoque carinam.
|
|
"adsumus en" inquit sociorum primus Opheltes,
|
605
|
utque putat, praedam deserto nactus in agro,
|
|
virginea puerum ducit per litora forma.
|
|
ille mero somnoque gravis titubare videtur
|
|
vixque sequi; specto cultum faciemque gradumque:
|
|
nil ibi, quod credi posset mortale, videbam.
|
610
|
et sensi et dixi sociis: "quod numen in isto
|
|
corpore sit, dubito; sed corpore numen in isto est!
|
|
quisquis es, o faveas nostrisque laboribus adsis;
|
|
his quoque des veniam!" "pro nobis mitte precari!"
|
|
Dictys ait, quo non alius conscendere summas
|
615
|
ocior antemnas prensoque rudente relabi.
|
|
hoc Libys, hoc flavus, prorae tutela, Melanthus,
|
|
hoc probat Alcimedon et, qui requiemque modumque
|
|
voce dabat remis, animorum hortator, Epopeus,
|
|
hoc omnes alii: praedae tam caeca cupido est.
|
620
|
"non tamen hanc sacro violari pondere pinum
|
|
perpetiar" dixi: "pars hic mihi maxima iuris"
|
|
inque aditu obsisto: furit audacissimus omni
|
|
de numero Lycabas, qui Tusca pulsus ab urbe
|
|
exilium dira poenam pro caede luebat;
|
625
|
is mihi, dum resto, iuvenali guttura pugno
|
|
rupit et excussum misisset in aequora, si non
|
|
haesissem, quamvis amens, in fune retentus.
|
|
inpia turba probat factum; tum denique Bacchus
|
|
(Bacchus enim fuerat), veluti clamore solutus
|
630
|
sit sopor aque mero redeant in pectora sensus,
|
|
"quid facitis? quis clamor?" ait "qua, dicite, nautae,
|
|
huc ope perveni? quo me deferre paratis?"
|
|
"pone metum" Proreus, "et quos contingere portus
|
|
ede velis!" dixit; "terra sistere petita."
|
635
|
"Naxon" ait Liber "cursus advertite vestros!
|
|
illa mihi domus est, vobis erit hospita tellus."
|
|
per mare fallaces perque omnia numina iurant
|
|
sic fore meque iubent pictae dare vela carinae.
|
|
dextera Naxos erat: dextra mihi lintea danti
|
640
|
"quid facis, o demens? quis te furor," inquit "Acoete,"
|
|
pro se quisque, "tenet? laevam pete!" maxima nutu
|
|
pars mihi significat, pars quid velit ore susurro.
|
|
obstipui "capiat" que "aliquis moderamina!" dixi
|
|
meque ministerio scelerisque artisque removi.
|
645
|
increpor a cunctis, totumque inmurmurat agmen;
|
|
e quibus Aethalion "te scilicet omnis in uno
|
|
nostra salus posita est!" ait et subit ipse meumque
|
|
explet opus Naxoque petit diversa relicta.
|
|
tum deus inludens, tamquam modo denique fraudem
|
650
|
senserit, e puppi pontum prospectat adunca
|
|
et flenti similis "non haec mihi litora, nautae,
|
|
promisistis" ait, "non haec mihi terra rogata est!
|
|
quo merui poenam facto? quae gloria vestra est,
|
|
si puerum iuvenes, si multi fallitis unum?"
|
655
|
iamdudum flebam: lacrimas manus inpia nostras
|
|
ridet et inpellit properantibus aequora remis.
|
|
per tibi nunc ipsum (nec enim praesentior illo
|
|
est deus) adiuro, tam me tibi vera referre
|
|
quam veri maiora fide: stetit aequore puppis
|
660
|
haud aliter, quam si siccam navale teneret.
|
|
illi admirantes remorum in verbere perstant
|
|
velaque deducunt geminaque ope currere temptant:
|
|
inpediunt hederae remos nexuque recurvo
|
|
serpunt et gravidis distinguunt vela corymbis.
|
665
|
ipse racemiferis frontem circumdatus uvis
|
|
pampineis agitat velatam frondibus hastam;
|
|
quem circa tigres simulacraque inania lyncum
|
|
pictarumque iacent fera corpora pantherarum.
|
|
exsiluere viri, sive hoc insania fecit
|
670
|
sive timor, primusque Medon nigrescere toto
|
|
corpore et expresso spinae curvamine flecti
|
|
incipit. huic Lycabas "in quae miracula" dixit
|
|
"verteris?" et lati rictus et panda loquenti
|
|
naris erat, squamamque cutis durata trahebat.
|
675
|
at Libys obstantis dum vult obvertere remos,
|
|
in spatium resilire manus breve vidit et illas
|
|
iam non esse manus, iam pinnas posse vocari.
|
|
alter ad intortos cupiens dare bracchia funes
|
|
bracchia non habuit truncoque repandus in undas
|
680
|
corpore desiluit: falcata novissima cauda est,
|
|
qualia dividuae sinuantur cornua lunae.
|
|
undique dant saltus multaque adspergine rorant
|
|
emerguntque iterum redeuntque sub aequora rursus
|
|
inque chori ludunt speciem lascivaque iactant
|
685
|
corpora et acceptum patulis mare naribus efflant.
|
|
de modo viginti (tot enim ratis illa ferebat)
|
|
restabam solus: pavidum gelidumque trementi
|
|
corpore vixque meum firmat deus "excute" dicens
|
|
"corde metum Diamque tene!" delatus in illam
|
690
|
accessi sacris Baccheaque sacra frequento.'
|
|