| Threicius Tereus haec auxiliaribus armis | 6.424 |
| fuderat et clarum vincendo nomen habebat; | 425 |
| quem sibi Pandion opibusque virisque potentem | |
| et genus a magno ducentem forte Gradivo | |
| conubio Procnes iunxit; non pronuba Iuno, | |
| non Hymenaeus adest, non illi Gratia lecto: | |
| Eumenides tenuere faces de funere raptas, | 430 |
| Eumenides stravere torum, tectoque profanus | |
| incubuit bubo thalamique in culmine sedit. | |
| hac ave coniuncti Procne Tereusque, parentes | |
| hac ave sunt facti; gratata est scilicet illis | |
| Thracia, disque ipsi grates egere; diemque, | 435 |
| quaque data est claro Pandione nata tyranno | |
| quaque erat ortus Itys, festum iussere vocari: | |
| usque adeo latet utilitas. | |
| Iam tempora Titan | |
| quinque per autumnos repetiti duxerat anni, | |
| cum blandita viro Procne 'si gratia' dixit | 440 |
| 'ulla mea est, vel me visendae mitte sorori, | |
| vel soror huc veniat: redituram tempore parvo | |
| promittes socero; magni mihi muneris instar | |
| germanam vidisse dabis.' iubet ille carinas | |
| in freta deduci veloque et remige portus | 445 |
| Cecropios intrat Piraeaque litora tangit. | |
| ut primum soceri data copia, dextera dextrae | |
| iungitur, et fausto committitur omine sermo. | |
| coeperat, adventus causam, mandata referre | |
| coniugis et celeres missae spondere recursus: | 450 |
| ecce venit magno dives Philomela paratu, | |
| divitior forma; quales audire solemus | |
| naidas et dryadas mediis incedere silvis, | |
| si modo des illis cultus similesque paratus. | |
| non secus exarsit conspecta virgine Tereus, | 455 |
| quam si quis canis ignem supponat aristis | |
| aut frondem positasque cremet faenilibus herbas. | |
| digna quidem facies; sed et hunc innata libido | |
| exstimulat, pronumque genus regionibus illis | |
| in Venerem est: flagrat vitio gentisque suoque. | 460 |
| impetus est illi comitum corrumpere curam | |
| nutricisque fidem nec non ingentibus ipsam | |
| sollicitare datis totumque inpendere regnum | |
| aut rapere et saevo raptam defendere bello; | |
| et nihil est, quod non effreno captus amore | 465 |
| ausit, nec capiunt inclusas pectora flammas. | |
| iamque moras male fert cupidoque revertitur ore | |
| ad mandata Procnes et agit sua vota sub illa. | |
| facundum faciebat amor, quotiensque rogabat | |
| ulterius iusto, Procnen ita velle ferebat. | 470 |
| addidit et lacrimas, tamquam mandasset et illas. | |
| pro superi, quantum mortalia pectora caecae | |
| noctis habent! ipso sceleris molimine Tereus | |
| creditur esse pius laudemque a crimine sumit. | |
| quid, quod idem Philomela cupit, patriosque lacertis | 475 |
| blanda tenens umeros, ut eat visura sororem, | |
| perque suam contraque suam petit ipsa salutem. | |
| spectat eam Tereus praecontrectatque videndo | |
| osculaque et collo circumdata bracchia cernens | |
| omnia pro stimulis facibusque ciboque furoris | 480 |
| accipit, et quotiens amplectitur illa parentem, | |
| esse parens vellet: neque enim minus inpius esset. | |
| vincitur ambarum genitor prece: gaudet agitque | |
| illa patri grates et successisse duabus | |
| id putat infelix, quod erit lugubre duabus. | 485 |