| AD INVIDVM | |
| Inuide, quid laceras Nasonis carmina rapti? | 4.16.1 |
| Non solet ingeniis summa nocere dies | |
| famaque post cineres maior uenit et mihi nomen | |
| tum quoque, cum uiuis adnumerarer, erat, | |
| cumque foret Marsus magnique Rabirius oris | 5 |
| Iliacusque Macer sidereusque Pedo | |
| et qui Iunonem laesisset in Hercule, Carus, | |
| Iunonis si iam non gener ille foret, | |
| quique dedit Latio carmen regale, Seuerus | |
| et cum subtili Priscus uterque Numa, | 10 |
| quique uel inparibus numeris, Montane, uel aequis | |
| sufficis et gemino carmine nomen habes, | |
| et qui Penelopae rescribere iussit Vlixem | |
| errantem saeuo per duo lustra mari, | |
| quique suam Troezena inperfectumque dierum | 15 |
| deseruit celeri morte Sabinus opus, | |
| ingeniique sui dictus cognomine Largus, | |
| Gallica qui Phrygium duxit in arua senem, | |
| quique canit domito Camerinus ab Hectore Troiam, | |
| quique sua nomen Phyllide Tuscus habet, | 20 |
| ueliuolique maris uates, cui credere posses | |
| carmina caeruleos composuisse deos, | |
| quique acies Libycas Romanaque proelia dixit, | |
| et scriptor Marius dexter in omne genus, | |
| Trinacriusque suae Perseidos auctor et auctor | 25 |
| Tantalidae reducis Tyndaridosque Lupus, | |
| et qui Maeoniam Phaeacida uertit, et, une | |
| Pindaricae fidicen, tu quoque, Rufe, lyrae, | |
| Musaque Turrani tragicis innixa coturnis | |
| et tua cum socco Musa, Melisse, leui; | 30 |
| cum Varius Graccusque darent fera dicta tyrannis, | |
| Callimachi Proculus molle teneret iter, | |
| Tityron antiquas Passerque rediret ad herbas | |
| aptaque uenanti Grattius arma daret, | |
| Naidas a satyris caneret Fontanus amatas, | 35 |
| clauderet inparibus uerba Capella modis, | |
| cumque forent alii, quorum mihi cuncta referre | |
| nomina longa mora est, carmina uulgus habet, | |
| essent et iuuenes, quorum quod inedita cura est, | |
| adpellandorum nil mihi iuris adest. | 40 |
| Te tamen in turba non ausim, Cotta, silere, | |
| Pieridum lumen praesidiumque fori, | |
| maternos Cottas cui Messalasque paternos, | |
| Maxime, nobilitas ingeminata dedit. | |
| Dicere si fas est, claro mea nomine Musa | 45 |
| atque inter tantos quae legeretur erat. | |
| Ergo submotum patria proscindere, Liuor, | |
| desine neu cineres sparge, cruente, meos! | |
| Omnia perdidimus, tantummodo uita relicta est, | |
| praebeat ut sensum materiamque mali. | 50 |
| Quid iuuat extinctos ferrum demittere in artus? | |
| Non habet in nobis iam noua plaga locum. |