| XIV | |
| Non. 219M | |
| macrosque palumbes | 14.453 |
| caseus a<u>la | |
| mol<l>is | 455 |
| cum illud quid faciat, quod manducamur in ore, | |
| naumachiam licet haec, inquam, alueolumque putare, et | |
| calces. delectes te, hilo non rectius uiuas. | |
| "quin potius uita<m> degat sedatus quietam."— | |
| 'quant<o> antiquius, quam facere hoc, fecisse uid<eri>!' | 460 |
| dilectum uideo studiose uulgus habere. | |
| non paucis malle ac sapientibus esse probatum | |
| ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν? | |
| ad regem legatus, Rhodum, E<c>batanam ac Babylonem | |
| ibo, c<e>rc<u>rum sumam, | 465 |
| Carpat<h>ium mare transuectus cenabis Rodi— | |
| Publius Pauus mihi †tubitanus quaestor Hibera | |
| in terra fuit, lucifugus, nebulo, id genus sane. | |
| si mihi non praetor siet additus atque agitet me, | |
| non male sit: ille, ut dico, me ex<e>nterat unus. | 470 |
| quem metuas saepe, interdum quem utare libenter. | |
| – puncto uno hora<e> qui quoque inuasit ⏑ – ⏑ | |
| cenam, inquin, nullam neque diuo pros<i>ci<e>m ullam? | |
| idne aegr<e> est magis, an quod pane et uiscere priuo? | |
| 'quod uiscus dederas tu quidem, hoc est: uiscera largi.' | 475 |
| ipse ecus, non formonsus, gradarius, optimus u<e>ctor, | |
| Prisc. GL 2.534K | |
| num uetus ille Cato <illa> lacessisse a<d scelera, inquit,> | 478 |
| conscius non erat ipse sibi? |