XXIX.i
Non. 186M
tironeo et <hoc> non mortifero adfectus uomica<e> uulner<e>. 29.802
hoc inueniss<e> unum ad morbum illum, homini uel bellissimum.
in g<y>mnasio ut scema antiquo <s>pectatores retine<a>s,
aetatem istuc tibi laturam et bellum, si hoc bellum putas. 805
cupiditas ex homine – ⏑ – ⏑ – ⏑ – ⏑ –
– ⏑ – ⏑ – cupido ex stulto numquam tollitur.
    non tollas prius
quam s<us>tul<eris> animum ex <h>omine atque hominem ipsum interfeceris.
quid mihi proderit quam satias iam omnium rerum tenet? 810
– ⏑ – ⏑ cum cognoris, uitam sine cura exigas.
omnia alia, in quibus ecferimur rebus, ne ego multis loquar,
– ⏑ uentrem alienum, maestum fouere, ex molito hordeo
uti cataplasma,
unde domum uix redeat uixque hoc exuat se – ⏑ – 815
surge, mulier, ducite – ⏑ – ⏑ filum non malum,
uos interea lumen auferte atque aul<a>ea obducite.
deierat enim <se> scribsisse, et post non scribturum. redi
in consortionem:
XXIX.ii
Non. 418M
urget grau<e>do saepius culpa tua. 820
amicos hodie cum inprobo illo audiuimus
Lucilio aduocasse.
deletionem nostri ad unum exercitus
hoc tum ille habebat et fere omnem Apuliam.
detru<s>sus tota ui deiect<us>que Italia 825
Non. 240M
sic, inquam, ueteratorem illum, uetulum lupum
Annibalem acceptum
<praeclarum> cuiu<m> uiderim in ui<t>a me<a>
epite<u>gma <b>elli longe opera ante alia omnia
et amabat omnes. nam ut discrimen non facit 830
neque signat linea alba
sic Socrates in amore et in adulescentulis
meliore paulo facie: signat ni<l> que<m> ame<t>.
quid? †quas partiret ipse pro doctrina boni,
quod te intro misi, gratiam referat mihi. 835
⏑ – ⏑ – ⏑ quis tu homo es? nemo sum homo.
pluteos ex <s>cuti<s> tectaque et testudines
reddet,
uecte atque ancipiti ferro effringam cardines.
nemo hos ancipites ferro effringat cardines. 840
⏑ – ⏑ – has <e> fenestris in caput
deiciunt, qui prope ad ostium aspirauerint.
caede ostium, Gnato, urgue. 'restant. peri<i>mus.'
'"crus lapide" nihil est, credam, si te offenderit'.
<G>nato, quid actum est? 'depilati omnes sumus'. 845
primum exaduorso siquod est cenaculum,
quo recipiat te
    cohibet domi
maestus se Albinus, repudium quod filiae
remisit 850
XXIX.iii
Non. 238M
praeterea ut nostr<is> animos adtender<e> dictis
atque adhibere uelis,
consilium patriae legumque oriundus <r>ogator
cum manicis catulo collar<i>que ut fugitiuum
deportem 855
haec tum conuentus tela insidi<a>sque locaui.
    ubi erat †scopios
eicere istum abs te quam primum et perdere amorem
hic corpus solidum inuenies, hic stare papillas
pectore marmoreo. 860
    cui
paulisper me dem, <i>am ede<t> haec se, ut polypus, ipsa
    nunc tu
contra uenis, uel qui in nupt<i>s †uel sese neges te
nec sine permitie 865
qui e<t> poscen<t> minus et praeb<eb>unt rectius multo
et sine flagitio.
at non sunt similes neque dant. quid, s<i> dare uellent?
acciper<e>sne? doce.
XXIX.iv
Non. 31M
– ⏑ – ⏑ – ⏑ – ⏑ nec uentorum flamina 870
flando suda <iter> secundent
latere pendens, saxa spargens tabo, sanie et sanguine
atro
– ⏑ – ⏑ dissociat<a>que omnia ac nefantia
u<e>rum tristis contorto aliquo ex Pacuuiano exordio 875
prim<u>m Cr<y>si cum negat signatam <natam> red<d>ere
ni rediret ad se atque illam exterminare †miseram
magno, non magna mercede, magno quod conduxeris.
    certum scio
esse ita ut dicis: nam mihi erant de illo explorata omnia. 880
in me <i>llis spem esse omnem, quouis posse m<e> emungi <b>olo
– ⏑ – ⏑ – ⏑ – ⏑ – ⏑ – hic me ubi uidet,
subblanditur <fur>, palpatur, caput scabit, pedes legit
age nunc summam sumtus duc atque aeri<s> alieni simul
adde 885
hoc est ratio? peruersa aera, summa e<s>t subducta inprobe.
eodem uno hic modo <r>ationes <omnes> subduce<t> suas.
    Hymnis, uelim
te id quod uerum est credere
perge amabo, ac, si pot<e>, face dignam me ut uobis putem. 890
    facio <ilico>
ad lenonem uenio, tribus in libertatem milibus
destin<o>.
Hymnis, ego animum s<i> induco, quod tu ab insano auferas,
XXIX.v
Non. 24M
Apol<l>ost n<u>men, qui te antiquis non sinet 895
delici<i>s maculam atque ignominiam inponere.
cum ipsi in lutum descendant, cum alios detrahant
h<u>c, alio cum iter haberet, praeteriens uenit.
deum r<e>x auerta<t u>erba obscena – ⏑ –
⏑ – ⏑ – ⏑ tu, qui iram indulges nimis, 900
manus a muliere abstinere melius est.
fauitorem tibi me, amicum, amatorem putes,
habeasque <in> animo, m<i> admodum causam graue<m>
fore, quae me ab ullo commodo abducat tuo.
cuius si in peric<l>o feceris periculum, 905
⏑ – ⏑ – ⏑ et, si retinere hunc uoles,
si longius te producturum et diutius
tum illud epi<ph>oni, quod etiam<n>un<c> nobile est,
<c>um ami<c>i<s>, quantum est inter humanum genus
rerum, quae inter se coniunga<n>t, communicat. 910
ut, si id, quod concupisset, non aptus <foret>,
ut nunc <in> hac re mihi opem atque auxilium offeras.
adde alios omnes meo peri<clo> ex ordine
insulta miserum t<u> quoque in me – ⏑ –
subplantare aiunt Graeci – ⏑ – ⏑ – 915
colligere, auxilium, tam etsi est indigna, ut feram.
hiem<e> unam quamque carpam
concedat homini id quod uelit, deleniat,
corrumpat prorsus ac neruos omnis eligat.
quapropter certum est facere contra, ac persequi 920
et nomen deferre hominis