XXX.i
Non. 275M
multis indu locis sermonibus concelebrarunt. 30.970
quae quondam populi <risu> res pectora rumpit.
caluus Pa<l>antino quidam uir no<n> bonus bello,
et saeuo ac duro in bello multo optimus hostis
Non. 371M
– ⏑ uti pecudem t<e>, asinumque ut de<n>ique nasci
praestiterit 975
quae non spectandi studio, se<d nu>minis taetri
inpulsu ingressus,
– ⏑ ⏑ et circum uolitant fice<d>ul<a>, turdi
curati <o>s coc<t>i
    leonem 980
aegrotum ac lassum
tristem, et corruptum scabie, et porriginis plenum
inluuies scabies oculos huic d<eq>ue petigo
conscendere.
deducta tunc uoce leo: 'cur tu ipsa uenire 985
non uis huc?
sed tamen hoc dicas quid <sit>, si noen<u> molestum est.
'quid sibi uult, quare fit ut intro uorsus <e>t ad te
spectent atque ferant uestigia se omnia prorsus?
sic laqueis, manicis pedicis, mens inretita est. 990
euplocamo digitis, discerniculumque capillo
aut operat<um> aliquo in celebri cum aequalibus fano,
aut cum iter est aliquo et causam conmenta vi<ai>,
aut apud aurificem, ad matrem, cognatam, ad amicam,
lana, opus omne perit: pallor, tiniae omnia caedunt. 995
uir mare metitur magnum <et se> fluctibus tradi<t>.
iuratam se uni, cui sit data <d>eque dicata,
continuo, simul ac paulo uehementius aura
inflarit, fluctus erex<er>it extuleritque,
sed quid ego haec animo trepidant<i> dicta profundo? 1000
– ⏑ ⏑ – 'ruis hoc, et colligis omnia furtim.'
'qu<o>m me hoc tempore, nugator, cognoscere non uis,
non datur. admittit nemo, nec uiuere ducunt.
praeseruit, labra deli<ng>it, delenit amore.
– ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – quid quaerimus? acr<i> 1005
inductum cantu, custoditum
– ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – neque barbam inmiseris istam
XXX.ii
Non. 317M
quantum haurire animus Musarum e fontibus gestit.
producunt me ad te, tibi me haec ostendere cogunt.
neminis ingenio tantum confidere oportet 1010
gratia habetur utrisque, illisque <t>ibique simitu.
et sua percipere<t> retro rel<l>icta iacere,
et sola ex multis nunc nostra poemata ferri
idque tuis factis saeuis et tristibus dictis
gaudes, cum de me ista foris sermonibus differs. 1015
et male dicendo in multis sermonibus differs.
haec tu me insim<u>las? nonne ante in corde uolutas
hic in stercore humi fabulisque, fimo atque sucerdis
quid tu istuc curas, ubi ego oblinar atque uoluter?
quid seruas quo eam, quid agam? quid id attinet ad te? 1020
quod t<u nunc> la<u>des culpes, non proficis hilum.
hic ut muscipulae tentae atque ut scorpios cauda
sublata
inprobior multo quam de quo diximus ante:
quanto blandior haec, tanto uehementius mordet. 1025
omnes formonsi, fortes tibi, ego inprobus. esto.
summatim tamen experiar rescribere paucis
cu<i> sua conmittunt mortali claustra Camenae
sicuti te, qui ea quae speciem uitae esse putamus
nolito tibi me male dicere posse putare. 1030
et Musconis manum perscribere posse tagacem
hoc etiam accipe quod dico: nam pertinet ad rem.
quem scis scire tuas omnes maculasque notasque.
quem sumptu<m> facis in lustris, circum, oppida lustrans.
nunc, Gai, quoniam incilans nos laedis, uicissim 1035
si liceat facere et iam hoc uersibus reddere quod do
quin totum purges, deuellas me atque deuras,
exultes <et> sollicites.
XXX.iii
Non. 320M
cuius uultu ac facie, ludo ac sermonibus nostris
uirginis hoc pretium atque hunc reddebamus honorem. 1040
– ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ an<ne> ego te <u>acuam atque animosam,
Tessalam ut indomitam, frenis subiga<m>que domemque?
'tune iugo iungas me? an<n>e et succedere aratro
inuitum et glebas subigas proscindere ferro?
– ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – sperans aetatem <item> eandem 1045
ha<n>c proferr<e> po<te>sse <et> mansum ex ore daturum
haec uestimentis maculosis: tum aspice <s>is te
sublatus pudor omnis, licentia fenus refertur.
– ⏑ ⏑ – quandoque pudo<r> ex pectore cessit
quid dare, quid sumti facere ac praebere potisset. 1050
quid uero est, centum ac ducentum possideas si
mili<a>
Maximus si argent<i> sescentum ac mille reliquit,
non numquam dabit ipsa aetas, quod possit, habendo.
neu qui te ign<a>ro famul<i> subducere 1055
    curare domi sint
gerdius, ancillae, pueri, zonarius, te<x>tor.
in<b>erbi androgyni, barbati moechocin<a>edi,
hoc missum facies, illo me utere libent<e>.
XXX.iv
Non. 235M
unus constern<i> nobis, uetus, restibus aptus. 1060
culcitulae accedunt priuae centonibus binis.
<c>lauda una est pedibus cariosis mensul<a nobis>
deblaterant, plennus bonus rusticus concinit una.
ipso cum domino calce omnis excutiamus.
illo quid fiat, Lamia et <B>itto <o>xyodontes 1065
quod ueniunt, ill<a>e g<u>miae uetulae inprobae ineptae?
quis totum scis corpus iam perolesse bisulcis
contra haec inuitasse aut instigasse uidentur.
cuia opera Troginus 'calix' per castra cluebat.
se<r>us cum eo medio <a> ludo bene potus recessit 1070
'nemo istum uentrem pertundet'. "delic<a>". <ai>tque:
'uti <perge> uia atque uidebis'.
'<s>cibo <ego> enim bene longincum mortalibus morbum
in uino esse, ubi qui inuitauit dapsilius se'.
omnia tum endo muco uideas feruente micare 1075
pulmentaria, ut intubus aut aliqu<a>e id genus herba,
et ius maenarum. bene habet se, mictyris haec est.
XXX.v
Non. 344M
public<u> lege <bene> ut mereas, praesto est tibi quaestor.
ut semel in pugnas, Caeli, te inuadere uidi
    sicubi ad auri<s> 1080
fama tuam pugnam <prae>claram adlat<a> dicasset,
quantas quoque modo aerumnas quantosque labores
exanclaris
haec uirtutis tuae <c>artis monumenta locantur.
et uirtute tua et claris conducere cartis 1085
    et
<h>is te uersibus interea contentus teneto.
accipiunt leges, populus quibus legibus exlex
quanti uos faciant, socii, <qu>om parcere possint.
†sensu nutricatum †sane caput opprimit ipse 1090
    conficit ipse comestque.
[quod] nos esse arquatos: surgamus, eamus, agamus.
insperato abi<i>t, quem una angina sustulit hora.
praestringat oculorum aciem splendore micanti
    inde canino rit<u> oculisque 1095
inuolem
e<s>t illud quoque mite malum blandum atque dolosum.
quodque adeo fuerint qui temnere . . . superbum