| nec minus ego tam foeda obiurgatione finita paeni- | 132.12.1 |
| tentiam agere sermonis mei coepi secretoque rubore | |
| perfundi, quod oblitus verecundiae meae cum ea parte | |
| corporis verba contulerim, quam ne ad cognitionem | |
| quidem admittere severioris notae homines solerent. | 5 |
| mox perfricata diutius fronte 'quid autem ego' inquam | 13.1 |
| 'mali feci, si dolorem meum naturali convicio exone- | |
| ravi? aut quid est quod in corpore humano ventri male | |
| dicere solemus aut gulae capitique etiam, cum saepius | |
| dolet? quid? non et Ulixes cum corde litigat suo, et | 5 |
| quidam tragici oculos suos tamquam audientes casti- | |
| gant? podagrici pedibus suis male dicunt, chiragrici | 14.1 |
| manibus, lippi oculis, et qui offenderunt saepe digi- | |
| tos, quicquid doloris habent in pedes deferunt: | |
| quid me constricta spectatis fronte Catones | 15.1 |
| damnatisque novae simplicitatis opus? | |
| sermonis puri non tristis gratia ridet, | |
| quodque facit populus, candida lingua refert. | |
| nam quis concubitus, Veneris quis gaudia nescit? | 5 |
| quis vetat in tepido membra calere toro? | |
| ipse pater veri doctos Epicurus amare | |
| iussit et hoc vitam dixit habere τέλος' * | |
| 'nihil est hominum inepta persuasione falsius nec | 16.1 |
| ficta severitate ineptius' * | |
| hac declamatione finita Gitona voco et 'narra mihi' | 133.1.1 |
| inquam 'frater, sed tua fide: ea nocte, qua te mihi | |
| Ascyltos subduxit, usque in iniuriam vigilavit an con- | |
| tentus fuit vidua pudicaque nocte?' tetigit puer oculos | 2.1 |
| suos conceptissimisque iuravit verbis sibi ab Ascylto | |
| nullam vim factam * |