De pastinatione dictum est; sulco latitudo palae
|
17.167.1
|
satis est, scrobibus ternorum pedum in quamque partem.
|
|
altitudo in quocumque genere tripedalis, ideo nec vitis
|
|
minor transferri debet, exstatura etiamnum duabus gem-
|
|
mis. emolliri terram minutis in scrobe imo sulcis fimo-
|
168.1
|
que misceri necessarium. clivosa altiores scrobes poscunt,
|
|
praeterea pulvinatis a devexitate labris. qui ex his lon-
|
|
giores fient, ut vites binas accipiant e diverso, alvei voca-
|
|
buntur. esse vitis radicem in medio scrobe oportet, sed
|
5
|
ipsam innixam solido in orientem aequinoctialem spectare,
|
|
adminicula prima e calamo accipere; vineas limitari decu-
|
169.1
|
mano XVIII pedum latitudinis ad contrarios vehiculorum
|
|
transitus, aliisque traversis limitibus denum pedum distin-
|
|
gui per media iugera aut, si maior modus sit, totidem
|
|
pedum cardine, quot decumano, limitari, semper vero quin-
|
5
|
tanis semitari, hoc est ut quinto quoque palo singulae
|
|
iugo paginae includantur; solo spisso non nisi re-
|
|
pastinato nec nisi viveradicem seri, tenero et soluto vel
|
|
malleolum sulco vel scrobe. in colles sulcos agere tra-
|
170.1
|
versos melius quam pastinare, ut defluvia transtris eorum
|
|
contineantur; aquoso caelo vel sicco solo malleolos serere
|
|
autumno, nisi si tractus ratio muta<b>it. siccus enim et
|
|
calidus autumno poscet, umidus frigidusque etiam veris
|
5
|
exitu. in arido solo viveradix quoque frustra seritur, male
|
|
et in siccis malleolus, nisi post imbrem, at in riguis vel
|
|
frondens vitis et usque ad solstitium recte, ut in Hispa-
|
|
nia. quiescere ventos sationis die utilissimum. plerique
|
|
austros optant, Cato abdicat.
|
10
|