Cato de omni cultura vitium ita praecipit: "Quam 17.195.1
altissimam vineam facito alligatoque recte, dum
ne nimium constringas. hoc modo eam curato:
capita vitium <per sementim ablaqueato>. <vineam>
putatam circumfodito, arare incipito, ultro citro- 5
que sulcos perpetuos ducito. vites teneras quam
primum propagato, <sic oc>cato: veteres quam
minimum castrato; potius, si opus erit, deicito
biennioque post praecidito. vitem novellam re-
secari tum erit tempus, ubi valebit. si vinea ab 196.1
vite calvata erit, sulcos interponito ibique vivam
radicem serito. umbram a sulcis removeto, cre-
broque fodito. in vinea vetere serito ocinum, si
macra erit—quod granum capit ni serito—, et 5
circum capita addito stercus, paleas, vinaceas,
aliquid horumce. ubi vinea frondere coeperit, 197.1
pampinato. vineas novellas alligato crebro, ne
caulis praefringatur, et quae iam in perticam
ibit, eius pampinos teneros alligato leviter por-
rigitoque, u<t>i recte stent. ubi uva varia fieri 5
coeperit, vites subligato * * * Vitis insitio 198.1
una est per ver, altera cum uva floret; ea optima
est.—Vineam veterem si in alium locum trans-
ferre voles, dumtaxat bracchium crassam licebit.
primum deputato; binas gemmas ne amplius re- 5
linquito. ex radicibus bene exfodito et cave, ne
radices saucies. ita uti fuerit, ponito in scrobe
aut in sulco operitoque et bene occulcato, eodem-
que modo vineam statuito, alligato flexatoque,
uti fuerit, crebroque fodito."—Ocinum, quod in 10
vinea seri iubet, antiqui appellabant pabulum umbrae
patiens, quod celerrime proveniat.