Sunt et h<u>ic suae leges: lutosam terram ne 18.176.1
tangito. vi omni arato. prius quam ares proscindito. hoc
utilitatem habet, quod inverso caespite herbarum radices
necantur. quidam utique ab aequinoctio verno proscindi
volunt.—quod vere semel aratum est, a temporis argu- 5
mento vervactum vocatur. hoc in novali aeque necessa-
rium est. novale est quod alternis annis seritur.—ara- 177.1
turos boves quam artissime iungi oportet, ut capitibus
sublatis arent—sic minime colla contundunt—; si inter
arbores vitesque aretur, fiscellis capistrari, ne germinum
tenera praecerpant; securiculam in stiva pendere, qua 5
intercidantur radices—hoc melius quam convelli aratro
bovesque luctari—; in arando versum peragi nec stri-
gare in actu spiritus. iustum est proscindi sulco dodrantali 178.1
iugerum uno die, iterari sesquiiugerum, si sit facilitas
soli; si minus, proscindi semissem, iterari assem, quando
et animalium labori natura leges statuit. omne arvum
rectis sulcis, mox et obliquis subigi debet. in collibus 5
traverso tantum monte aratur, sed modo in superiora
modo <in> inferiora rostrante vomere, tantumque est labori<s>
homini, ut etiam boum vice fungatur. certe sine hoc
animali montanae gentes sarculis arant. arator nisi in- 179.1
curvus praevaricatur. inde tralatum hoc crimen in forum.
ibi u<t>ique caveatur, ubi inventum est. purget vomerem
subinde stimulus cuspidatus rallo. scamna inter duos
sulcos cruda ne relinquantur, glaebae ne exultent. male 5
aratur arvom, quod satis frugibus occandum est. id demum
recte subactum erit, ubi non intelleg<e>tur, utro vomer ierit.
in usu est et collicias interponere, si ita locus poscat,
ampliore sulco, quae in fossas aquam educant.